• Δεν έχουμε τη γνώση της Παιδαγωγικής επιστήμης, για να κρίνουμε επιστημονικά το μέτρο της διετούς προσχολικής εκπαίδευσης, το οποίο αποφάσισε να υλοποιήσει, σε πιλοτική βάση αρχικά, το Υπουργείο Παιδείας. Για την εφαρμογή του επέλεξε 184 «πειραματόζωα», δηλαδή Δήμους σε όλη τη χώρα. Μεταξύ αυτών, τους Δήμους Καβάλας, Παγγαίου, Θάσου και Νέστου, χωρίς τη συναίνεση των δημοτικών αρχών και των δημοτικών συμβουλίων τους.
  • Απλά, όρισε μία τριμελή επιτροπή, η οποία απαρτίζεται από τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τον πρόεδρο του συλλόγου εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και τον δήμαρχο κάθε τόπου, με σκοπό να αξιολογήσει τα αριθμητικά δεδομένα (αριθμός παιδιών και αιθουσών κυρίως) και να γνωμοδοτήσει, αν ο Δήμος μπορεί να ενταχθεί στο πρόγραμμα.
  • Είμαστε πεπεισμένοι, ότι η εφαρμογή του προγράμματος αυτού στα δημόσια σχολεία, δεν έχει παιδαγωγικό σκοπό. Η βιαστική και πρόχειρη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, δείχνει ότι ο σκοπός είναι πολιτικός και λογιστικός.
  • Αφενός, η κυβέρνηση θέλει να πιστωθεί με μία ακόμα «μεταρρύθμιση» στο χώρο της (πολύπαθης) ελληνικής εκπαίδευσης, η οποία, μάλιστα, αποτελεί διαχρονικό αίτημα των εκπαιδευτικών και των γονέων, όπως ανέφερε ο δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης», Χρήστος Ποτόλιας, στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Καβάλας.
  • Αφετέρου, θέλει να ικανοποιήσει το επίσης πάγιο αίτημα των συνδικαλιστών, για περισσότερες προσλήψεις εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στην προκειμένη περίπτωση, την πρόσληψη νηπιαγωγών.
  • Κυρίως, όμως, θέλει να ικανοποιήσει ορισμένους οικονομικούς στόχους, υπό την (ασφυκτική) πίεση των συμφωνιών με τους δανειστές της χώρας. Με πρωταρχικό στόχο, να κερδίσει τις προσεχείς εθνικές εκλογές και να παραμείνει στη διακυβέρνηση του κράτους.
  • Διατηρούμε σοβαρή επιφύλαξη, εάν η εισαγωγή της διετούς προσχολικής εκπαίδευσης, είναι η αναγκαία μεταρρύθμιση και προτεραιότητα, για το εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα μιας χώρας που παραπαίει οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και χρειάζεται μέτρα που θα τη βγάλουν από το αδιέξοδο, στο οποίο βρίσκεται τα τελευταία οκτώ έτη. Όπως και η διοικητική αναδιάρθρωση στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η οποία δεν στοχεύει στην ενίσχυση των δημόσιων πανεπιστημιακών και τεχνολογικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, άρα και στην ανύψωση του επιπέδου της μόρφωσης που παρέχουν στην ελληνική νεολαία.
  • Θα συμφωνούσαμε στην εφαρμογή της διετούς προσχολικής εκπαίδευσης, εάν τα δημόσια σχολεία διέθεταν τις απαραίτητες υποδομές και το κράτος δεν χρησιμοποιούσε ως «στήριγμα», για την παροχή της προσχολικής αγωγής, τις δομές των Δήμων και των ιδιωτών. Διότι συμβαίνει το εξής παράδοξο. Οι υπηρεσίες που παρέχουν οι Δήμοι και οι ιδιωτικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί στον τομέα αυτό, είναι μακράν πιο ποιοτικές, από τις δομές της δημόσιας (και υποτίθεται δωρεάν) εκπαίδευσης. Αλλά, επειδή το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, δεν είναι ισάξιο των προηγμένων κρατών του εξωτερικού, έχουμε σοβαρή επιφύλαξη για το πιλοτικό πρόγραμμα, την οποία εκφράσαμε και στο πρόγραμμα των σχολικών γευμάτων, που αποσύρθηκε «εν ριπή οφθαλμού» από τη δημόσια εκπαιδευτική διαδικασία.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ