Η Κυριακή των Βαΐων αποτελεί ένα σταθμό χαράς και πανηγύρεως ανάμεσα στην κατανυκτική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και στην πένθιμη Μεγάλη Εβδομάδα των αγίων Παθών του Κυρίου μας. Την ημέρα αυτή, κυριαρχεί ο τόνος της νίκης, καθώς η θριαμβευτική είσοδος του Κυρίου μας στα Ιεροσόλυμα προμηνύει την λαμπροφόρο Ανάστασή Του και την μεγαλειώδη είσοδό Του, με την Ανάληψή Του στην άνω Ιερουσαλήμ, τη Βασιλεία των Ουρανών.
Γι’ αυτό και σ’ όλο το αποστολικό ανάγνωσμα, το οποίο έχει επιλεγεί για την ημέρα αυτή, κυριαρχεί η χαρά. Μας λέγει ο απόστολος Παύλος: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν ερώ, χαίρετε». Πώς, όμως, είναι δυνατό οι πιστοί να χαιρόμαστε πάντοτε, ακόμα και σε στιγμές πειρασμών και παθών, θλίψεων και δοκιμασιών; Η χαρά αυτή δεν είναι κοσμική χαρά, δεν είναι αποτέλεσμα εξωτερικών συνθηκών, αλλά πηγάζει από τον Χορηγό της χαράς και σ’ Αυτόν καταλήγει.
Διότι, η κύρια αιτία που στερεί τη χαρά και την ειρήνη από την ψυχή μας, δεν είναι οι θλίψεις και τα βάσανα, οι αρρώστιες και τα προβλήματα, αλλά οι ενοχές της αμαρτίας· το αβάστακτο αυτό βάρος που καταπιέζει τη συνείδησή μας και μάς στερεί κάθε χαρά και ευτυχία, μας κάνει μελαγχολικούς, άρρωστους, δυστυχισμένους. Από αυτή τη φοβερή κατάσταση, μόνο ο Χριστός μπορεί να μας λυτρώσει. Διότι, με τη σταυρική του θυσία «ο υπέρ ημών παθών και σταυρωθείς» Κύριος σήκωσε επάνω Του τις δικές μας αμαρτίες.
Ο άγιος Απόστολος μας καλεί, επιπλέον, να προσέξουμε πολύ μία βασική αιτία που περιορίζει τη χαρά μας αυτή: τις μέριμνες της ζωής. Μας καλεί να αντιμετωπίζουμε τα καθημερινά μας προβλήματα, χωρίς αρρωστημένη φροντίδα, άγχος και αναστάτωση. Αλλά, να εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού, ώστε η σκέψη και η καρδιά μας, να είναι ελεύθερες από κάθε αγωνία και ανησυχία για το αύριο και τις ανάγκες που θα μας παρουσιάσει. Έτσι, παραμένει αδιατάρακτη η γαλήνη των καρδιών μας.
Για να βασιλεύει μόνιμα και να συντηρείται η γαλήνη στις καρδιές μας, υπάρχει μία οδός: ο δρόμος της προσευχής. Μας προτρέπει να καταφεύγουμε στην προσευχή με πίστη και ελπίδα. Εκεί να καταθέτουμε την κάθε μας αγωνία ενώπιον του Θεού και με τον τρόπο αυτό, θα ξεκουράζεται η ψυχή μας και θα ελευθερώνεται από το άγχος των δοκιμασιών μας. Διότι, μέσα στην ιερή ώρα της προσευχής θα αισθανθούμε ανεξάντλητη παρηγοριά. Κάθε φορά που θα υψώνουμε τη σκέψη μας στον Δημιουργό και θα Του απευθύνουμε τον πόνο και τις δυσκολίες μας, θα αισθανόμαστε αφάνταστη γαλήνη και ειρήνη ψυχής. Αυτή η προσευχή μας στον Χορηγό της χαράς, θα μας ηρεμεί και θα μας γαληνεύει ακόμα και στις πιο θλιβερές ημέρες της ζωής μας. Έτσι, θα ομολογούμε κι εμείς μαζί με τον Ψαλμωδό: «Μέσα στις πολλές μου θλίψεις, παρηγόρησες, Θεέ μου, την καρδιά μου και γέμισες χαρά την ψυχή μου».
Ιδιαιτέρως αυτές τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, ας γονατίσουμε μπροστά στον Εσταυρωμένο Κύριο κι ας Τον παρακαλέσουμε να απαλύνει τους πόνους και τις θλίψεις μας, να διώχνει τις αγωνίες μας, να μας δίνει υπομονή στις δοκιμασίες μας, αλλά και να χαρίζει τη χαρά της Αναστάσεως μόνιμη στις ψυχές μας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
Ιερομόναχος Δανιήλ Καριπίδης
