Μία πηγή μάς αποκαλύπτει ο Απόστολος Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής. Μία πηγή αστείρευτη, που το κρυστάλλινο νερό της γεμίζει ανακούφιση και ξεδιψά κάθε ανθρώπινη ψυχή. Η πηγή αυτή, είναι η πρώτη που φάνηκε στον κόσμο κι απ’ αυτή ξεκινούν όλες οι άλλες πηγές∙ κι όσες κλιματικές αλλαγές κι αν δεχθεί αυτός ο πλανήτης που ζούμε, η πηγή αυτή θα μείνει αστείρευτη, διότι αιτία της είναι η αγάπη του Θεού. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει τις ευεργεσίες που σκόρπισε και σκορπίζει στον κόσμο αυτή η πηγή, ούτε μπορεί κανείς ν’ αναλογιστεί τί θα συμβεί αν ποτέ σταματήσει να τρέχει αυτή η πηγή.
Για να παρουσιάσει, λοιπόν, ο Απόστολος Παύλος τον πλούτο που ρέει μέσα μας από την πηγή της αγάπης του Θεού λέγει: «Η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών». Εκχύνεται μέσα μας η αγάπη του Θεού πλούσια, άφθονη, ξεχειλίζοντας στους κόλπους της καρδιάς μας.
Η αγάπη, όμως, του Θεού έχει πολλά ονόματα, τα οποία είναι ορατά απ’ όλους. Είναι η δημιουργική αγάπη, με την οποία «εκ του μη όντος» δημιούργησε ο Θεός τον θαυμαστό κόσμο. Η συντηρητική αγάπη του Θεού που με την ενέργειά Του συντηρεί αιώνες τώρα όλο το υλικό σύμπαν κυβερνώντας το αοράτως. Εξετάζοντας κανείς τη γέννηση και την πορεία κάθε οργανισμού πάνω στη γη και αυτή ακόμα την κίνηση της γης, δεν μπορεί να μην οδηγηθεί στην προνοητική αγάπη του Θεού, η οποία διέπει και την παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής μας. Ένα άλλο είδος αγάπης του Θεού είναι η ανεκτική αγάπη, με την οποία ανέχεται και μακροθυμεί έναντι όλων των ενεργειών μας.
Όλες, όμως, αυτές οι αγάπες του Θεού, δεν μπορούσαν να χαρίσουν την ευτυχία στον άνθρωπο, γιατί σκιάζονταν από την αμαρτία. Και να μία νέα αποκάλυψη, «Θεοφάνεια»! Ο ίδιος ο λόγος του Θεού έρχεται στον κόσμο. Γεννιέται, διδάσκει, υποφέρει, σταυρώνεται για εμάς. Έτσι, διώχνει τα σκιώδη σύννεφα της αμαρτίας με ένα άλλο είδος αγάπης∙ την εσταυρωμένη αγάπη. Ο Σταυρός γίνεται σύμβολο της νίκης, καθέτως και οριζοντίως. Για το συστατικό ετούτης της αγάπης λέγει ο Παύλος: «Συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε».
Παρά την εσταυρωμένη αγάπη εμείς εξακολουθούμε να επιμένουμε στο λάθος, στην αμαρτία. Ας μην απογοητευόμαστε όμως γιατί υπάρχει ελπίδα, αυτό φωνάζει ο Απόστολος Παύλος: «ακόμα και σήμερα που ζούμε στην αμαρτία υπάρχει σωτηρία, γιατί ο Χριστός για εμάς πέθανε». Το φάρμακο είναι το αίμα του Κυρίου που χύθηκε πάνω στο σταυρό. Το ιατρείο είναι η Εκκλησία Του, όπου μας καλεί σε κάθε Θεία Λειτουργία να ανεβούμε τον Γολγοθά, να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα Του κι αυτό δεν γίνεται μία φόρα, αλλά επαναλαμβάνεται διαρκώς για να μας θυμίζει, ότι κι αν πέφτεις μπορείς να σηκωθείς.
Η Εκκλησία είναι η ελπίδα, η κιβωτός της σωτηρίας, η περιοχή της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, του Παρηγορητού των ανθρώπων, ο χώρος που τελεσιουργούνται τα Άγια Μυστήρια και αποδεικνύουν την αγάπη του Θεού για το πλάσμα του, για τον κόσμο ολόκληρο.
Ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Κύριος εξακολουθεί να ζή στον ουρανό και να αποτελεί εγγύηση για τη σωτηρία κάθε παραστρατημένου ανθρώπου. Η αμαρτία συνεχίζεται και τα καταστροφικά της αποτελέσματα είναι ευδιάκριτα στην κοινωνία, στους πολιτισμούς, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στο περιβάλλον. Σε μας, λοιπόν, έγκειται, αν θα επιλέξουμε αυτεξουσίως την αμαρτία, το λάθος, τη διαστροφή, ή την αγάπη του Θεού. Η επιλογή είναι καθαρά δική μας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
Πρεσβύτερος, Σάββας Καραβολανίδης
