Ανάμεσα στα άλλα χαρίσματα που είχε δώσει ο Θεός στον απόστολο Παύλο, ήταν και το προφητικό χάρισμα. Προφήτευσε, λοιπόν, ότι ύστερα από τον θάνατό του, θα εμφανιστούν στον κόσμο «λύκοι βαρείς», λύκοι άγριοι, που θα κάνουν μεγάλη καταστροφή στο πνευματικό ποίμνιο, «εγὼ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετὰ την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου».
Μιλάει ο απόστολος Παύλος στη Μίλητο της Μικράς Ασίας, προς τους πρεσβυτέρους της Εφέσου, τους οποίους είχε καλέσει και τους προφητεύει την έλευση πνευματικών λύκων στο ποίμνιο τους, που είναι οι αιρέσεις. Ο σκοπός αυτών των ψευδοχριστιανών, είναι να διαλύσουν την αγία Εκκλησία του Χριστού, σκορπώντας τα λογικά Του πρόβατα. Έτσι, φανερώνει πως οι αιρέσεις που θα έρθουν, θα κλονίσουν το αληθινό δόγμα και την ορθή πίστη της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η σωτηρία των πιστών. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο ο Παύλος μιλάει με αυστηρότητα και συνιστά προσοχή. Η αίρεση αποκόβει τον άνθρωπο από την Ευαγγελική αλήθεια και προβάλλει μία πίστη αίολη, χωρίς ερείσματα κύρους και αυθεντίας, γεμάτη ψεύδη, ανακρίβειες και παρερμηνείες, αποκυήματα του εγωισμού και της έπαρσης. Αυτό είναι και κύριο στοιχείο των αιρετικών, η υπερηφάνεια με την οποία ζουν τη χριστιανική ζωή.
Έτσι ήταν και ο αιρετικός Άρειος, ο οποίος ήταν πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, έδειχνε «καλός και ηθικός», όμως ήταν γεμάτος εγωισμό και μισαλλοδοξία. Χρησιμοποιώντας τη φιλοσοφία αρνιόταν την άκτιστη χάρη του Θεού και κυρίως αρνείτο ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, λέγοντας ότι είναι ένα τέλειο δημιούργημα του Θεού, δηλαδή όχι Θεός αλλά κτίσμα. Ήταν ένας λύκος πνευματικός, ο οποίος αναστάτωσε για εκατό περίπου χρόνια την Εκκλησία, διδάσκοντας ξένα δόγματα και ακυρώνοντας το Θείο Ευαγγέλιο.
Γι’ αυτό, οι Άγιοι Πατέρες αμέσως αντέδρασαν και με ορθόδοξο φρόνημα κατεδίκασαν τον «ευσεβή» Άρειο στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, διατρανώνοντας τη μόνη αλήθεια, πως ο Χριστός δεν είναι κτίσμα, αλλά ο Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Μάλιστα, λέγεται πως τόσο μεγάλη ήταν η αμετανοησία και ο εγωισμός του Αρείου, ώστε και η ίδια η μητέρα του όταν τον ρώτησε: «Καλά, όλοι οι Πατέρες έχουν άδικο και μόνο εσύ δίκαιο;», εκείνος της είπε: «Τώρα δεν μπορώ να κάνω πίσω και να ζητήσω συγγνώμη, διότι έχω πολλούς οπαδούς και θα ρεζιλευτώ».
Και σήμερα υπάρχουν πολλοί μιμητές του Αρείου, οι οποίοι μάλιστα, κρύβουν τις προθέσεις τους, αλιεύοντες υποψήφια θύματα χρησιμοποιώντας ύπουλες μεθόδους. Μιλούν για ωραία πράγματα. Για ελευθερία, δικαιοσύνη, ειρήνη, για κατάπαυση των πολέμων, για οικογενειακή ειρήνη. Η γλώσσα τους στάζει μέλι, αλλά στην καρδιά κρύβουν το φαρμάκι, που με τέχνη εκχέουν μέσα στις καρδιές των ανύποπτων ανθρώπων. Προσεγγίζουν με δόλο τον μοναχικό άνθρωπο, τους ηλικιωμένους, άτομα με οικονομικές δυσκολίες, ασθενείς και σε ποικίλες περιστάσεις ευρισκόμενους ανθρώπους προσφέροντες, δήθεν, παρηγοριά, συμπαράσταση, λύσεις στα αδιέξοδα, όραμα για μία καλύτερη ζωή, με αντάλλαγμα, βεβαίως, την άρνηση της χριστιανικής τους ιδιότητας και της προσχώρησης στη δική τους «λυτρωτική οργάνωση», την οποία, μάλιστα, αδιάντροπα αποκαλούν «Εκκλησία»!
«Γρηγορείτε», είναι το παράγγελμα του αποστόλου Παύλου. Να είμαστε σε διαρκή πνευματική εγρήγορση και επαγρύπνηση, να προσέχουμε και να προσευχόμαστε, ώστε με καθαρή καρδιά και βαθιά πίστη, να αντιμετωπίζουμε τις κάθε είδους αιρέσεις που έρχονται καθημερινά στη ζωή μας. Ο Παύλος μάς υποδεικνύει την ασφαλή οδό, «θεις τα γόνατα αυτού συν πάσιν αυτοίς προσηύξατο».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
Πρεσβύτερος, Εμμανουήλ Κατσικαλάκης
