-Χωρίς αμφιβολία, η κατασκευή του καινούργιο (κλειστού) κολυμβητηρίου στο Περιγιάλι της Καβάλας, αποτέλεσε ορόσημο για τον υγρό στίβο και γενικότερα τον τοπικό αθλητισμό. Η κατασκευή ενός κλειστού κολυμβητηρίου ήταν διαχρονικό αίτημα και «διακαής πόθος» των ανθρώπων της κολύμβησης και των υπόλοιπων αθλημάτων της πισίνας. Το έργο θεμελιώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2002, από τον αείμνηστο νομάρχη Καβάλας, Θόδωρο Καλλιοντζή, αποπερατώθηκε τον Δεκέμβριο του 2006, εγκαινιάστηκε τον Νοέμβριο του 2007 και παραδόθηκε στον Δήμο Καβάλας για λειτουργία. Το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Καβάλας, με την απόφαση 57/2008, αποδέχτηκε, καταρχάς, την παράδοση του κολυμβητηρίου από την Νομαρχία, με την προϋπόθεση ότι, στην σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.) θα υπάρχει ο όρος, ότι το λειτουργικό κόστος του κολυμβητηρίου θα αναληφθεί από το Υπουργείο πολιτισμού. Τελικά, αφού εξασφαλίστηκε έκτακτη επιχορήγηση 300.000 ευρώ, στις 29 Σεπτεμβρίου 2008 υπογράφηκε το πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής του κολυμβητηρίου μεταξύ της Νομαρχίας και του Δήμου.
-Σύμφωνα με την δήλωση του Χρήστου Ποτόλια, δημοτικού συμβούλου Δήμου Καβάλας και επικεφαλής του συνδυασμού «Λαϊκή Συσπείρωση»: «Του σβούρισε του συγχωρεμένου (σ.σ. Θ. Καλλιοντζή) κι έκανε ένα κολυμβητήριο και το φόρτωσε στον Δήμο». Όμως, αν δεν του «σβούριζε του συγχωρεμένου», τότε, η Καβάλα δεν θα είχε, σήμερα, κλειστό κολυμβητήριο. Κι αυτή είναι η αλήθεια, φίλτατε Χρ. Ποτόλια. Ο Δήμος Καβάλας δεν «φορτώθηκε» το κολυμβητήριο, αλλά το παρέλαβε για να το λειτουργήσει, προς όφελος του τοπικού αθλητισμού και των δημοτών. Εάν η δημοτική Αρχή που παρέλαβε το σημαντικό αυτό έργο και στολίδι για την πόλη, δεν ήταν έτοιμη, ή και ικανή, να το λειτουργήσει, δεν θα χρεωθεί την ανικανότητα της ο «συγχωρεμένος» και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, που συγχρηματοδότησε το έργο. Η δημοτική Αρχή του Κωστή Σιμιτσή, είχε την ευκαιρία να «βάλει τις βάσεις» για την εύρυθμη λειτουργία του κολυμβητηρίου, ώστε οι επόμενες διοικήσεις του Δήμου να «βάλουν το δικό τους λιθαράκι» για την βελτίωση της λειτουργίας.
-Τον Δεκέμβριο του 2010, είχαμε το «ατύχημα» στην στέγη του κολυμβητηρίου. Ένας άνεμος κατέστρεψε (έσκισε) το υγρομονωτικό κάλυμμα και προκάλεσε ζημιά στο αντικεραυνικό σύστημα. «Παραλάβαμε γουρούνι στο σακί», είπε, προχθές, ο Άρης Βέρρος, δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής του συνδυασμού «Συμπαράταξη Πολιτών», για την ζημιά στην στέγη του κολυμβητηρίου. Ποιος, άραγε, μπορούσε να προβλέψει ότι έλλειπαν, ή δεν τοποθετήθηκαν σωστά, δύο-τρία περτσίνια, με αποτέλεσμα ο αέρας να περάσει κάτω από το κάλυμμα και να προκαλέσει εκτεταμένο σκίσιμο;
-Δεκατέσσερα έτη μετά, την υπογραφή του πρωτοκόλλου παράδοσης-παραλαβής, ο Δήμος Καβάλας δεν κατάφερε να αξιοποιήσει το κλειστό κολυμβητήριο. Και δώδεκα έτη μετά, δεν μπόρεσε να επιδιορθώσει την ζημιά στην στέγη! Ίσως, αν γινόταν δήμαρχος Καβάλας ο «συγχωρεμένος», τα πράγματα με το κλειστό κολυμβητήριο να είχαν πάρει διαφορετική οδό και σήμερα να ίσχυε αυτό που είπε, κάποτε, ένας «εργάτης» του Καβαλιώτικου υγρού στίβου και σημαντικός παράγοντας της κλασικής κολύμβησης, όταν τελείωσε το έργο του κλειστού κολυμβητηρίου. «Είναι ένα πολύ καλό κολυμβητήριο, το τελειότερο μετά το Ο.Α.Κ.Α. Κατασκευάστηκαν τρία κολυμβητήρια με υψηλές προδιαγραφές, αυτό της Καβάλας, αυτό της Ρόδου και αυτό των Πατρών».
