-Όταν δεν έχει βρεθεί το εμβόλιο που θα προστατεύσει τον ανθρώπινο πληθυσμό, ούτε καν ένα φάρμακο για την θεραπεία των ασθενών, είναι εύλογο τα μέτρα που λαμβάνονται διεθνώς, όπως και στην Ελλάδα, να στοχεύουν στην “αναχαίτηση” της διασποράς του νέου ιού που απειλεί την παγκόσμια υγεία. Οι κλίνες, τα νοσοκομεία, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, τα μηχανήματα και τα άλλα μέσα, ακόμα και στο πιο προηγμένο δημόσιο σύστημα υγείας, δεν θα είναι αρκετά για να αντιμετωπίσουν το “τσουνάμι” των κρουσμάτων και των ασθενών.
-Όσο πιο υπεύθυνα λειτουργήσει, επομένως, η κοινωνία στην κρίσιμη περίοδο, τόσο πιο αποτελεσματικό θα είναι το σχέδιο της αναχαίτισης του ιού. Άρα, πιο σύντομα θα αρχίσει να αποκαθίσταται η καθημερινότητα προ της λήψης των περιοριστικών μέτρων. Η καθημερινότητα αυτή δεν μπορούσε να συνεχιστεί με την έξαρση των κρουσμάτων. Νομίζω, καρντάσια, ότι είναι προτιμότερο σήμερα να “γκρινιάζουμε” γιατί δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε εκτός σπιτιού όπως κυκλοφορούσαμε πριν προκύψει ο κορονοϊός, παρά να “καταριόμαστε” τους αρμοδίους γιατί δεν έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να αποφευχθεί μία πιθανή “εκατόμβη” νεκρών στη χώρα (μία ακόμα).
-Στις ιδιαίτερα κρίσιμες περιόδους πρέπει να κάνουμε επιλογές και να παίρνουμε αποφάσεις. Στην Ελλάδα επιλέχθηκε αυτή η “στρατηγική” αντιμετώπισης της πανδημίας. Σε άλλες χώρες εφαρμόζουν διαφορετικές στρατηγικές, ίσως γιατί αισθάνονται πιο σίγουροι για την αντοχή του δημόσιου συστήματος υγείας που έχουν. Το αποτέλεσμα θα κριθεί στην πράξη. Κάνετε υπομονή επομένως.
-Όσον αφορά το άλλο μεγάλο “ανοιχτό μέτωπο” που έχει να διαχειριστεί η χώρα, την απειλή εισβολής, γιατί περί εισβολής πρόκειται, των μεταναστών από τα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα, μου προκαλεί έντονο προβληματισμό, καρντάσια, πως θα αφομοιωθούν στην ελληνική κοινωνία τα άτομα που επιτίθενται, με χημικά και άλλα “όπλα”, εναντίον της δύναμης των αστυνομικών και των στρατιωτών που δεν επιτρέπουν την αθρόα και παράνομη είσοδο τους. Πως θα συνυπάρξουν, ειρηνικά τα άτομα αυτά, που χρησιμοποιούν τη βία για να περάσουν στο έδαφος μιας ξένης χώρας, με τους κατοίκους της; Πως μπορούμε, καρντάσια, να είμαστε ήσυχοι, ότι αν καταφέρουν να εισέλθουν και να διασπαρούν στη χώρα, θα ζήσουν μία νορμάλ ζωή, με σεβασμό στους νόμους, στα ήθη, τα έθιμα, τον πολιτισμό, την ιστορία και τη θρησκεία των γηγενών;
-Όταν ένας κατατρεγμένος και πρόσφυγας ζητάει φιλοξενία και άσυλο, δεν “χτυπάει την πόρτα” της ξένης χώρας κρατώντας μολότοφ και χημικά; Τα άτομα αυτά, είναι εχθροί της χώρας που ζητάνε τη φιλοξενία της και δεν πρέπει να πατήσουν σε ελληνικό έδαφος. Ας επιστρέψουν στις πατρίδες τους, ή να βρούνε άλλη χώρα φιλοξενίας. Με τον “τσαμπουκά” για “διαβατήριο”, όμως, δεν πρόκειται να γίνουν καλοδεχούμενοι πουθενά!
