Ο συνδυασμός «Λαϊκή Συσπείρωση» Δήμου Καβάλας εξέδωσε το ακόλουθο δελτίο Τύπου:
«Μικροέμποροι, μικροεπαγγελματίες, εμποροϋπάλληλοι,
Σήμερα υπάρχει πλούσια πείρα στον τομέα του λιανικού εμπορίου τόσο στους εμποροϋπαλλήλους και στους μικροεπαγγελματίες, όσο και στους «καταναλωτές»-εργαζόμενους. Με οδηγό την εμπειρία πρέπει να αξιολογηθεί η τελευταία απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, για την αδειοδότηση ενός ακόμα πολυκαταστήματος στην πόλη μας.
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην αγορά, με την κυριαρχία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και η δραματική μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, είχε ως αποτέλεσμα τη ραγδαία πτώση του τζίρου στα μικρομάγαζα, που αποτυπώθηκε στα δεκάδες κλειστά καταστήματα στο Δήμο μας.
Με καταιγιστικούς ρυθμούς οδηγήθηκαν στη χρεοκοπία μικρέμποροι, οι οποίοι μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, αναγκάστηκαν να κατεβάσουν τα ρολά των καταστημάτων τους. Η αδυναμία τους να αντεπεξέλθουν στο θανατηφόρο ανταγωνισμό στον οποίο τους σέρνουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι-αλυσίδες, αλλά χάνοντας και την τελευταία πελατεία τους, λόγω της καταλήστευσης των εισοδημάτων που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι, χιλιάδες μικροί και μεσαίοι έμποροι έρχονται και σήμερα καθημερινά αντιμέτωποι με το φάσμα του οριστικού λουκέτου και της ολοκληρωτικής πτώχευσης.
Στο φόντο ενός τέτοιου δραματικού τοπίου για τους μικροεπαγγελματίες και στο Δήμο μας, με συνέπεια στην εξυπηρέτηση των πάγιων αξιώσεων των μεγαλοεργοδοτών του λιανεμπορίου, στάθηκαν στο σύνολό τους, πλην «Λαϊκής Συσπείρωσης», οι δημοτικές παρατάξεις στο δημοτικό συμβούλιο, που έδωσε την άδεια στο πολυκατάστημα, ανεξάρτητα από το πως ψήφισαν.
Πραγματικά, κράτησε πολύ η συζήτηση για το θέμα, ωστόσο αν διαρκούσε άλλο τόσο, ή αν τελείωνε στα 5 λεπτά, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο: ένα μεγάλο ΝΑΙ στο πολυκατάστημα.
Πολλά ήταν αυτά που ακούστηκαν υπέρ του ΝΑΙ (κυρίως για τη δημιουργία (sic) θέσεων εργασίας), αλλά και υπέρ του ΟΧΙ. Εκείνο, όμως, που ξεχώρισε ήταν, ότι και τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ είχαν ένα κοινό παρονομαστή: εκθείαζαν την «ανταγωνιστικότητα» και την «επιχειρηματικότητα», το περίφημο «επιχειρείν», με το οποίο συντάχθηκε δυστυχώς και η διοίκηση του Εμπορικού Συλλόγου.
Κοροϊδεύουν και προσβάλλουν χιλιάδες μικρούς εμπόρους, που αγωνίζονται για να κρατήσουν τις δουλειές τους, όταν ισχυρίζονται ότι με την έλευση των πολυκαταστημάτων θα δουν και τα δικά τους μαγαζιά «πελάτες».
Αυτό που πλασάρεται στον κόσμο, ότι με το «επιχειρείν» θα ωφεληθούν όλοι, με απλά λόγια λέγεται: «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη». Η αλήθεια είναι, ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», όπου το μικρό ψάρι κλείνει το κατάστημά του και πάει υπάλληλος στο πολυκατάστημα με τρεις και εξήντα, μένει άνεργος και ο τυχερός βγαίνει στη σύνταξη που είναι της πείνας.
Η σημερινή σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου, με την πληθώρα των παρατάξεων, δεν πρωτοτύπησε σε σχέση με προηγούμενες με λιγότερες παρατάξεις, αλλά στην ίδια ρότα πλεύσης, σχετικά με αδειοδοτήσεις πολυκαταστημάτων. Αυτές άρχισαν με το κτίσιμο του Εμπορικού Κέντρου στην πλατεία Αϊ Γιώργη, έναν από τους ελάχιστους ελευθέρους χώρους στην πυκνοδομημένη Καβάλα και την παραχώρηση του κέντρου τότε στον «Μαρινόπουλο», με αποτέλεσμα να κλείσουν δεκάδες μικρομάγαζα, εξέλιξη που συνεχίστηκε με την έλευση και άλλων πολυκαταστημάτων.
Μικροέμποροι, μικροεπαγγελματίες, εμποροϋπάλληλοι,
Οι μονοπωλιακοί όμιλοι ρίχνονται με μανία σε ένα αδυσώπητο ανταγωνισμό για την κυριαρχία στην αγορά, με θύματα τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους.
Η δήθεν «υγιής επιχειρηματικότητα», η λογική του «καλού και φιλεύσπλαχνου εργοδότη, έναντι του κακού και σπάταλου επιχειρηματία, που βούλιαξε την επιχείρησή του», αποσκοπεί να συγκαλύψει την εκμεταλλευτική φύση του σημερινού συστήματος, που είτε σε φάση ανάπτυξης, είτε σε φάση κρίσης, απομυζεί τον ιδρώτα των εργαζομένων, των πραγματικών παραγωγών του πλούτου της κοινωνίας, για να ενισχύεται το κεφάλαιο που έχει τη δυνατότητα να μεταπηδά από επιχείρηση σε επιχείρηση και από κλάδο σε κλάδο, ακόμα και από χώρα σε χώρα στην αναζήτηση του μεγαλύτερου κέρδους.
Η απόφαση, βέβαια, είναι νομότυπη και ψηφίστηκε στη σκιά της απειλής των επιπτώσεων μιας παράνομης άρνησης. Επιβεβαιώνεται έτσι, ακόμα μία φορά, ότι οι κυβερνήσεις έχουν φροντίσει να παράγουν νόμους που υπηρετούν τις ανάγκες της ανάπτυξης των επιχειρηματικών ομίλων και εκτίθονταν όσοι καταψήφισαν «μοστράροντας» μία επιχειρηματολογία περί έλλειψης προϋποθέσεων του νόμου.
Βασιζόμενοι σε αυτά όλα, πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι, για την αναγκαιότητα της σταθερής και ασυμβίβαστης πάλης ενάντια στο κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τους πολιτικούς, τοπικοδιοικητικούς και συνδικαλιστικούς τους υπηρέτες.
Μπορούμε να ζήσουμε όπως μας αξίζει, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, αρκεί οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία με εργατική εξουσία, να αξιοποιηθούν με κεντρικό σχεδιασμό, ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση-διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών, με αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, με μονομερή διαγραφή του χρέους».
