Στο πλαίσιο του φεστιβάλ τεχνών Θάσου 2020 και με σκοπό την προβολή Θασίων δημιουργών, φιλοξενείται στο «Καλογερικό» Λιμένα, από την Πέμπτη 6 έως και την Κυριακή 9 Αυγούστου 2020, η εικαστική έκθεση του Κώστα Λόβουλου και της Αλεξάνδρας Γεωργακούδη. Σύμφωνα με δελτίο Τύπου, πρόκειται για μία ιδιαίτερη, συνεργατική έκθεση ενός καταξιωμένου και διακεκριμένου γλύπτη, του Κώστα Λόβουλου και μιας νέας, ταλαντούχας ζωγράφου, της Αλεξάνδρας Γεωργακούδη, που τώρα ανοίγει τα φτερά της. Κοινό τους στοιχείο είναι, ότι και οι δύο θεωρούνται «ανελέητοι κυνηγοί» της ομορφιάς, καθώς την αναζητούν στη φύση και στον άνθρωπο, την ψάχνουν, την παρατηρούν, την αποτυπώνουν και τη δημιουργούν.
Η Αλεξάνδρα Γεωργακούδη ζει στην Παναγία Θάσου και εργάζεται στον Δήμο από το 2009. Αγαπάει πολύ τη φύση, λατρεύει τις ομορφιές της, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στο έργα της. Είναι αυτοδίδακτη και της αρέσει να χρησιμοποιεί τα λάδια στη ζωγραφική. Ξεχωρίζει για την πηγαία και έντονη καλλιτεχνική φύση της. Η έκθεση αποτελεί την πρώτη απόπειρα επικοινωνίας της με το ευρύ κοινό.
Ο Κώστας Λόβουλος γεννήθηκε και ζει στα Λιμενάρια, από οικογένεια του χωριού Κάστρο, που οι πρόγονοι της ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη, λίγο πριν την άλωση το 1453. Ο Λόβουλος στην ηλικία μόλις των πέντε ετών έκανε τα πρώτα γλυπτά του από γύψο, ένα ρόδι κι ένα μήλο, σημάδι της μοίρας, που θα επιβεβαιωθεί. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο και το εξατάξιο Γυμνάσιο στα Λιμενάρια και παρακολούθησε για 2 έτη τη δημόσια σχολή εργοδηγών Θεσσαλονίκης, ενώ εκπλήρωσε τη στρατιωτική θητεία του από το 1975 έως και το 1978. Όλα αυτά τα χρόνια, επίσης, σκιτσάρει, ζωγραφίζει, γράφει ποιήματα και σποραδικά φτιάχνει μικρά γλυπτά. Ανήσυχο μυαλό, με το ταξίδι του Οδυσσέα πάντα μέσα στο μυαλό του, μπάρκαρε σαν μηχανικός στα ποντοπόρα πλοία και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Το ατέλειωτο διάβασμα και η τέχνη του κράτησαν συντροφιά στα ταξίδια. Μετά από επτά έτη επέστρεψε στη Θάσο και αφιερώθηκε στη γλυπτική, για να συνεχίσει και να ολοκληρώσει, αυτοδίδακτος, το έργο που άρχισε με το ρόδι και το μήλο, τα πρώτα γλυπτά έργα της ζωής του με γύψο. Ο γύψος έγινε ξύλο, όνυχας, μάρμαρο.
Πραγματοποίησε πολλές εκθέσεις, έργα του κοσμούν δημόσιους χώρους σε πολλούς τόπους της χώρας, αλλά και ιδιωτικές συλλογές στο εξωτερικό. Ξεχωρίζει η προβολή των έργων του στη Νίκαια και την Κωνσταντινούπολη στο «Ζωγράφειο» Λύκειο, όπου τοποθετήθηκε η μαρμαρόγλυπτη «Σφίγγα». Ενδεικτικές για το έργο του είναι δύο κριτικές, που γράφτηκαν από πολύ σημαντικές προσωπικότητες.
Ο χώρος που εργάζεται στα Λιμενάρια, είναι πάντα φιλόξενος για ανθρώπους της τέχνης, επισκέπτες, τουρίστες και κυρίως για τα παιδιά, στα οποία προσπαθεί να μεταδώσει τη φλόγα της τέχνης και να τους μάθει τη γλυπτική. Είναι εθελοντικά μόνιμος δάσκαλος γλυπτικής στο «θερινό σχολείο τέχνης» επί δέκα έτη.
