-Σε δύο μήνες, καρντάσια, θα συμπληρωθεί και το ενδέκατο έτος(!) από την ζημιά που υπέστη η στέγη του δημοτικού κλειστού κολυμβητήριου στο Περιγιάλι. Ωστόσο, επί έντεκα (συναπτά) χρόνια δεν τοποθετήθηκε ούτε θερμομονωτικό, ούτε υγρομονωτικό στρώμα, ούτε αποκαταστάθηκε το σύστημα προστασίας του κτηρίου από τους κεραυνούς. Σημειωτέον ότι, τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν μεγαλύτερη συχνότητα απειλώντας χωράφια, σπίτια, ζώα και ανθρώπους.
-Είναι τόσο δυσεπίλυτο το πρόβλημα; Είναι πολλά τα χρήματα για την επισκευή της ζημιάς; Είναι η αδιαφορία των αρμοδίων; Είναι κάτι άλλο, που εμποδίζει, τόσα χρόνια, να κλείσει η «πληγή» σε μία από τις δύο μεγαλύτερες αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου Καβάλας; Δεν μπορούμε να μιλάμε για υπερβολική καθυστέρηση, αλλά για καθαρή ευθύνη των τοπικών αρχόντων. Σε έντεκα χρόνια, καρντάσια, θα γκρεμίζαμε και χτίζαμε το κολυμβητήριο τρεις φορές! Κι όμως, σε έντεκα χρόνια δεν επισκευάστηκε η ζημιά στην στέγη του!
-Βρισκόμαστε στα μέσα του Οκτωβρίου, επίσης, αλλά δεν αδειοδοτήθηκε η λειτουργία των υδατοδεξαμενών του κολυμβητηρίου και οι αθλητές των σωματείων προπονούνται έξω από το νερό! Αν ήταν χειμερινοί κολυμβητές, θα «βολεύονταν» στην θάλασσα! Ο φάκελος της αδειοδότησης πήγε στην Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, συγνώμη στην Διεύθυνση Υγείας της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας (δύο μήνες με τον Α.Ο.Κ., το μυαλό μου κόλλησε με την Ε.Ε.Α., τον Λευτεράκη, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, τους νόμους, τις διατάξεις κ.λπ.), έγιναν οι παρατηρήσεις και επιστράφηκε στον Δήμο Καβάλας.
-Ελπίζω να δοθεί το πιστοποιητικό, όχι συμμετοχής, αλλά καταλληλότητας των υδατοδεξαμενών, για να αρχίσει η λειτουργία του κολυμβητηρίου και οι αθλητές να συνεχίσουν τις προπονήσεις στον φυσικό χώρο τους, που είναι η πισίνα. Περιμένω να πάρει σειρά και η στέγη, πριν λήξει η θητεία και της σημερινής δημοτικής Αρχής, η οποία είναι η 3η που εκλέχτηκε μετά το 2010.
