-Το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα ψυχορραγεί! Στις εκλογές της 9ης Ιουνίου 2024, για την ανάδειξη νέου Κοινοβουλίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα κόμματα που εκπροσωπούν το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα αποδοκιμάστηκαν, για μία ακόμα φορά, από τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Ο λόγος που το σύστημα αυτό της πολιτικής ελίτ καταφέρνει να επιβιώνει, παρά τα αλλεπάλληλα εκλογικά πλήγματα, είναι γιατί δεν υπάρχει ο νέος σχηματισμός που θα δώσει την «χαριστική βολή» στην αλαζονεία και την έπαρση. Και γιατί, από τις εκλογές έχει αποστασιοποιηθεί μεγάλη μερίδα των πολιτών και κυρίως των νέων ανθρώπων, που δεν «γαλουχήθηκαν» με το μεταπολιτευτικό σύστημα στην Ελλάδα.
-Θεωρούμε πως η αποχή δεν είναι πολιτικοποιημένη στάση. Και ότι δεν στέλνει κανένα μήνυμα διαμαρτυρίας και απογοήτευσης. Είδατε τους κυβερνώντες και τα υπόλοιπα κόμματα του πολιτικού συστήματος της ελίτ, να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη το «μήνυμα» των πολιτών που απέχουν; Αντιθέτως, σε κάθε εκλογική διαδικασία, ακόμα και στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, το ποσοστό μη συμμετοχής στην διαμόρφωση του πολιτικού γίγνεσθαι διογκώνεται! Τα κόμματα και οι πολιτικοί του συστήματος της ελίτ βολεύονται με την αποχή! Η αξία της δημοκρατίας έχει καταρρακωθεί και υπάρχει σοβαρό ζήτημα με την επιβολή της μειοψηφίας.
-Όσον αφορά το ελληνικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών 2024, το σχόλιο μας είναι ότι: «Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος»! Η Νέα Δημοκρατία υπέστη μεγάλο «στραπάτσο», αλλά παρέμεινε στην 1η θέση, διότι τα άλλα κόμματα του μεταπολιτευτικού συστήματος είναι ανύπαρκτα! Εάν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, στις επόμενες εθνικές εκλογές θα είναι πάλι νικήτρια η Νέα Δημοκρατία και το ποσοστό αποχής υψηλό. Οι παλιοί ψηφοφόροι των κομμάτων αυτών είναι απογοητευμένοι, αλλά και εγκλωβισμένοι στην ιδεολογία τους. Δεν έχουν καταλάβει, ή δεν θέλουν να αποδεχτούν, πως τα κόμματα που ψηφίζουν επί πέντε δεκαετίες έπαψαν να έχουν ιδεολογικό υπόβαθρο και είναι ταυτισμένα με μία παγκόσμια πολιτική γραμμή, την οποία υπηρετούν, είτε πετυχημένα, είτε χωρίς επιτυχία. Τα αποτελέσματα των εκλογών (εθνικών και ευρωεκλογών) δείχνουν ότι, η πολιτική διαχείριση που κάνουν είναι επιζήμια για τις ζωές των πολιτών και των λαών της Ευρώπης.
-Τα κόμματα της πολιτικής ελίτ, επομένως, δεν εκφράζουν τα λαϊκά στρώματα της ευρωπαϊκής κοινωνίας. Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης. Η πολιτική ελίτ αγωνίζεται «με νύχια και με δόντια» να διατηρήσει το κεκτημένο της εξουσίας και μεταχειρίζεται ορισμένα «όπλα» κατά των πολιτικών δυνάμεων που την αμφισβητούν. Τα όπλα αυτά, είναι η προπαγάνδα και η λασπολογία. Το κυρίαρχο αφήγημα της πολιτικής ελίτ, είναι η άνοδος η λεγόμενης ακροδεξιάς. Ο «μπαμπούλας» της ακροδεξιάς όχι μόνο δεν έχει φοβίσει τους πολίτες, αλλά τους εξοργίζει περισσότερο η επίκληση που κάνουν τα κόμματα της παρακμής και της σήψης, για να καλύψουν την εκκωφαντική αποτυχία τους. Όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη είναι οι σοσιαλιστές και οι φιλελεύθεροι. Οι πολιτικές που χάραξαν οι συγκεκριμένες δυνάμεις δημιούργησαν την σημερινή εκρηκτική κατάσταση στην ευρωπαϊκή «οικογένεια».
-Στην Ελλάδα, είναι αστειότητα να ομιλούν για άνοδο της ακροδεξιάς. Η «Χρυσή Αυγή» δεν υπάρχει στην πολιτική σκηνή, ενώ το κόμμα των «Σπαρτιατών» δεν συμμετείχε στις ευρωεκλογές του 2024. Ποια κόμματα, λοιπόν, εκπροσωπούν την ακροδεξιά στην χώρα; Η εξαφάνιση της «Χρυσής Αυγής» έδειξε πως επρόκειτο για ένα πολιτικό πυροτέχνημα, χωρίς ιδεολογική απήχηση στην μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. Η Ναζιστική και φασιστική ιδεολογία, δεν θα έχουν ποτέ θέση στην χώρα που είναι το «λίκνο» της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
-Όπως συγκυριακή είναι, κατά την άποψη μας, η εκλογική άνοδος του κόμματος της Ελληνικής Λύσης. Ο επικεφαλής του κόμματος, Κυριάκος Βελόπουλος, βιάστηκε να μιλήσει για την «γέννηση» του «πατριωτικού πόλου» διακυβέρνησης της Ελλάδας. Είναι κόμμα που δημιουργήθηκε ως «ανάχωμα», για να εμποδίσει την «διαρροή» πολλών ψήφων από τα κόμματα της πολιτικής ελίτ προς τους σχηματισμούς που προσπαθούν να αναδυθούν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν είναι τυχαίο ότι, η Ελληνική Λύση «απορρόφησε» το υψηλότερο ποσοστό των απογοητευμένων ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, του Πα.ΣΟ.Κ., ακόμα και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.! Ο Κυρ. Βελόπουλος απευθύνεται σ’ αυτό το εκλογικό κοινό, που είναι ευκαιριακό κοινό. Δηλαδή, μετακινείται εύκολα σε κάθε εκλογική διαδικασία.
-Στην Ελλάδα θα γίνει κυβερνητική μεταστροφή και συγχρόνως θα τερματιστεί η μεταπολιτευτική περίοδος, μόνο αν βρεθεί ένα πολιτικό πρόσωπο το οποίο θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των νέων ανθρώπων. Εκείνων που απέχουν από τις εκλογές, που δεν επιθυμούν να ψηφίσουν τα κόμματα της πολιτικής ελίτ και εκείνων που σκέφτονται να φύγουν από την πατρίδα, για να ζήσουν στο εξωτερικό. Το πρόσωπο αυτό, δεν είναι ο Στέφανος Κασσελάκης, που θέλει να εισάγει τον αμερικανικό τρόπο ζωής στην «συντηρητική» ελληνική κοινωνία, ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης, που έχει κάνει το Πα.Σο.Κ. φιλελεύθερο κόμμα, ούτε καν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που προέρχεται από πολιτικό «τζάκι».
-Δεν είναι, επίσης, ο Κυρ. Βελόπουλος με την πολωτική και διχαστική ρητορική του. Δεν είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, η Νέα Αριστερά και το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα. Ούτε η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Από τα κόμματα που θα εκπροσωπηθούν στο νέο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θεωρούμε πως θα μας απασχολήσει περισσότερο το πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα «Φωνή της Λογικής». Εάν αξιοποιήσει την παρουσία της επικεφαλής του κόμματος, Αφροδίτης Λατινοπούλου, στο ευρωκοινοβούλιο, στις επόμενες εθνικές εκλογές θα πετύχει να εκλέξει και βουλευτές στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
-Η Αφρ. Λατινοπούλου είναι νέα, δυναμική προσωπικότητα και άφθαρτη πολιτικά. Μπορεί να κάνει τους νέους ανθρώπους να ενδιαφερθούν για την συμμετοχή στα κοινά. Μπορεί να εκπροσωπήσει την μεγάλη μερίδα των πολιτών που θέλουν να κλείσει ο 50ετής κύκλος του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Και να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός, που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην νέα ευρωπαϊκή οικογένεια. Η θητεία της στο ευρωκοινοβούλιο, θα είναι μεγάλο «σχολείο» για την συνέχεια της πολιτικής σταδιοδρομίας της.
-Υ.Γ. Οι Ιταλοί τόλμησαν και ανέδειξαν πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Ιταλίας την Τζόρτζια Μελόνι. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, θα τολμήσουν να δώσουν την ευκαιρία στην Αφροδίτη Λατινοπούλου;
