Στο ιερό Ευαγγέλιο της Κυριακής των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου ακούμε ένα τμήμα της λεγομένης αρχιερατικής προσευχής του Κυρίου μας· μιας προσευχής συγκλονιστικής που έκανε ο Κύριος μπροστά στους μαθητές του την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ. Εκεί, στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, μετά τον Μυστικό Δείπνο, ο Κύριος, αφού ύψωσε τα μάτια στον ουρανό είπε: «Πάτερ, ήλθε η ώρα να θυσιασθώ για την σωτηρία του κόσμου. Δέξου την θυσία μου αυτή και δόξασε τον Υιό σου, για να Σε δοξάσει και ο Υιός σου· για να λυτρώσει όσους πίστεψαν σ’ Αυτόν και να τους προσφέρει την αιώνια ζωή. Και αυτή είναι η αιώνια ζωή, το να γνωρίζουν οι πιστοί Εσένα τον μόνο αληθινό Θεό και εμένα, που με έστειλες στον κόσμο. Εγώ Σε δόξασα πάνω στην γη. Και με την θυσία που θα προσφέρω σε λίγο πάνω στον σταυρό, ολοκλήρωσα τελείως το έργο που μου έδωσες να επιτελέσω. Και τώρα που θα φύγω από τον κόσμο αυτό, δόξασέ με και ως άνθρωπο εσύ, Πάτερ, με την δόξα την οποία είχα κοντά σου πριν να δημιουργηθεί ο κόσμος».
Μέσα στην συγκλονιστική αυτή αρχιερατική προσευχή ακούμε τον Κύριο πολλές φορές να μιλάει για την δόξα του. Σε ποια, όμως, δόξα αναφέρεται; Όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο, ο Κύριος αναφέρεται στην δόξα της σταυρικής του θυσίας που θα ακολουθήσει. Ο Κύριος δοξάστηκε και με τα θαύματά του, με την αγία ζωή του, με την απαράμιλλη διδασκαλία του, με την Ανάστασή Του και την Ανάληψή Του. Όμως, περισσότερο δοξάστηκε στις τραγικότερες και πιο ταπεινωτικές στιγμές της ζωής του. Στις στιγμές εκείνες, που εκούσια προσεφέρθη, ως πρόβατο επί σφαγής, για να λάβει το ανθρώπινο γένος την σφραγίδα της σωτηρίας. Στις στιγμές των εμπτυσμών, των μαστίγων, των κολαφισμών, του σταυρικού θανάτου.
Ο Κύριός μας ανήλθε στην κορυφή του μεγαλείου του, όταν ανυψώθηκε στην κορυφή του Γολγοθά και αποκάλυψε στους ανθρώπους το ανυπέρβλητο ύψος της αρετής του. Μιας αρετής που ακτινοβόλησε στον ουρανό, στην γη και τα καταχθόνια. Διότι, ο Κύριός μας πάνω στον σταυρό, αποκάλυψε στον μεγαλύτερο βαθμό την τέλεια αγάπη του για τα πλάσματά του. Εκεί στην τρομερή αγωνία του Πάθους, έδειξε την βασιλική του μεγαλειότητα. Με ανεξικακία και υπομονή δοκίμασε όχι μόνο τους αφόρητους πόνους του μαρτυρίου, αλλά και σήκωσε με εγκαρτέρηση το αβάστακτο βάρος των αμαρτιών μας. Ο σταυρός του έγινε το υψηλότερο βήμα της ανθρωπότητας, που διακηρύττει μία δόξα άφθαστη.
Σε τέτοιου είδους δόξα ο Κύριος καλεί και όλους εμάς. Η αληθινή δόξα βρίσκεται στον δρόμο της θυσίας, στην κοινωνία των παθημάτων του Κυρίου μας. Υψωνόμαστε όταν θυσιαζόμαστε· όταν υπομένουμε πειρασμούς, περιφρονήσεις, συκοφαντίες, αδικίες· όταν ξέρουμε να συγχωρούμε και να ευεργετούμε· όταν σταυρώνουμε κι εμείς, όπως εκείνος τα πάθη και τις αδυναμίες μας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., Οικ. Παναγιώτης Τσακίρης
