-Επειδή τις τελευταίες ημέρες γίνεται ιδιαίτερη συζήτηση για χάρτες θαλάσσιων ζωνών, τους οποίους παρουσίασαν το Υπουργείο περιβάλλοντος και ενέργειας της Ελλάδας (σ.σ. ο «περίφημος» Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός) και το Εθνικό Ερευνητικό Κέντρο Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Άγκυρας (σ.σ. από πότε τα πανεπιστημιακά ιδρύματα χαράσσουν εξωτερική πολιτική;), θεωρούμε πως αξίζει να ανατρέχουμε στην ιστορία, για να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα του παρόντος.
-«Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός αποτυπώνει την ανθρώπινη δραστηριότητα στις θαλάσσιες ζώνες της πατρίδας μας, ιχθυοκαλλιέργειες, αλιεία, θαλάσσιες μεταφορές, τουρισμό, εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων κ.ά., πάντα όμως με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και την βιώσιμη ανάπτυξη. Για πρώτη φορά, η ελληνική Πολιτεία έρχεται και οριοθετεί λεπτομερείς χρήσεις για τις θαλάσσιες ζώνες, σε όλο το εύρος της δικαιοδοσίας της, στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών μας δεσμεύσεων και πάντα με βάση το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας», δήλωσε ο υπουργός περιβάλλοντος και ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου. Είπε, βεβαίως, ότι πρόκειται για συμμόρφωση της Ελλάδας με ευρωπαϊκή οδηγία και δεν αποτελεί μονομερή ενέργεια! Τελικά, θα ξεκαθαρίσει ο υπουργός, αν πρόκειται για υποχρέωση, ή δικαίωμα, της Ελλάδας;
-Σαφώς και πρόκειται για δικαίωμα της Ελλάδας, το οποίο σύρθηκε να ασκήσει η κυβέρνηση, έπειτα από την καταδίκη του ευρωπαϊκού δικαστηρίου και την απειλή του (υπέρογκου) χρηματικού προστίμου! Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσίασε τον «χάρτη της Σεβίλλης», με τις θαλάσσιες ζώνες όλων κρατών μελών, τον οποίο η κυβέρνηση της Ελλάδας όχι μόνο δεν αποδεχόταν, αλλά έπρεπε εκείνη να στείλει στις Βρυξέλλες! Κι όταν αποφάσισε να στείλει έναν χάρτη, υπό την απειλή του χρηματικού προστίμου, έστειλε κάτι που δεν έχει σχέση με τον «χάρτη της Σεβίλλης»! Η κυριότερη διαφορά αφορά στην αποτύπωση της εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή της χωρικής θάλασσας, που είναι η «βάση», το «θεμέλιο», για να διαμορφωθούν οι λοιπές θαλάσσιες ζώνες (υφαλοκρηπίδα, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη).
-Ο υπουργός περιβάλλοντος και ενέργειας ρωτήθηκε, επίσης, για την αναφορά που γίνεται στο υπόμνημα του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού, για την δυνατότητα επέκτασης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στα 12 (ναυτικά) μίλια και απάντησε ότι, αυτό αποτελεί δικαίωμα της Ελλάδας που πάντα διατηρεί. Στον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό αποτυπώνονται δύο «ζώνες» όσον αφορά την χωρική θάλασσα, στα 12 ναυτικά μίλια δυτικά της Πελοποννήσου και στα 6 ναυτικά μίλια ανατολικά της Πελοποννήσου. Στον «χάρτη της Σεβίλλης», τον οποίο μπορούσε να επικυρώσει, απλά, η ελληνική κυβέρνηση, η χωρική θάλασσα είναι 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο και στο Αιγαίο πέλαγος.
-Δεν καταλαβαίνουμε γιατί ο υπουργός εμπλέκει την υφαλοκρηπίδα. Εκτός κι αν έκανε λάθος στην ερώτηση ο δημοσιογράφος. Ωστόσο, ο υπουργός μπορούσε να «διορθώσει» τον δημοσιογράφο στην απάντηση λέγοντας ότι, η υφαλοκρηπίδα οριοθετείται και η χωρική θάλασσα επεκτείνεται. Επομένως, η επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια αφορά την χωρική θάλασσα και είναι αποκλειστικό, μονομερές, δικαίωμα της Ελλάδας. Η υφαλοκρηπίδα οριοθετείται και είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, ή και επίλυσής του με νομικά μέσα. Κι εδώ θα επικαλεστούμε την ιστορία.
-Το 1976, η τότε ελληνική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, προσέφυγε στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, διότι η Τουρκία έστειλε ωκεανογραφικό σκάφος στο Αιγαίο πέλαγος, για να πραγματοποιήσει έρευνα για τον εντοπισμό υδρογονανθράκων, χωρίς να έχει διευθετηθεί η υφαλοκρηπίδα μεταξύ των δύο κρατών. Η Τουρκία δεν παρέστη στο Δικαστήριο και η ελληνική προσφυγή δεν εξετάστηκε επί της ουσίας. Ωστόσο, η Τουρκία κατέθεσε στο Δικαστήριο τρεις χάρτες, με τους οποίους επιχείρησε να εμφανίσει, ότι «στραγγαλίζεται» από την Ελλάδα, σε περίπτωση που επεκτείνει την χωρική της θάλασσα, όπως δικαιούται από το διεθνές εθιμικό αλλά και συμβατικό Δίκαιο, σε 12 ναυτικά μίλια. Τους χάρτες αυτούς έσπευσε, όμως, να αποσύρει, γιατί παρουσίαζαν ότι στο Αιγαίο πέλαγος η χωρική θάλασσα των νησιών και των βράχων, είναι συνεχόμενη στις διάφορες συστάδες και συνεπώς μπορούν να εφαρμοσθούν οι Ευθείες Γραμμές Βάσεως κι έτσι, η Ελλάδα να μην παρανομεί εάν τις εφαρμόσει (σ.σ. για την επέκταση της χωρικής θάλασσας στα 12 ναυτικά μίλια). Επίσης, έδειχναν τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10 ναυτικών μιλίων, τον οποίο δεν αναγνωρίζει και τον παραβιάζει με υπερπτήσεις αεροσκαφών της.
-Θεωρούμε πως η αναφορά του Στ. Παπασταύρου για δυνητική επέκταση της υφαλοκρηπίδας και όχι της χωρικής θάλασσας, όπως είναι το ορθό, δεν έγινε τυχαία. Δεν είναι τυχαία, επίσης, η επιλογή των 6 ναυτικών μιλίων στο Αιγαίο πέλαγος στον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό που θα σταλεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα γίνει «επίσημο έγγραφο». Δεν είναι τυχαία και η παρουσία του Νίκου Τσιάφου στην θέση του υφυπουργού περιβάλλοντος και ενέργειας, του οποίου η ένταξη στο κυβερνητικό σχήμα στον τελευταίο ανασχηματισμό προκάλεσε έντονη αντίδραση, λόγω των ανθελληνικών θέσεων τις οποίες διατύπωσε πριν υπουργοποιηθεί. Ίσως, ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός να είναι δικό του δημιούργημα! Και ένα «προπαρασκευαστικό βήμα», για μία «συμφωνία win win» με την Τουρκία. Διότι, η Τουρκία έχει εμπλακεί σε επικίνδυνη ατραπό με την επιλογή της στην Μέση Ανατολή και φοβάται να ανοίξει δεύτερο «μέτωπο» στο Αιγαίο πέλαγος και την ανατολική Μεσόγειο!
Υ.Γ. Θα αναγκαστεί να ανοίξει το μέτωπο αυτό, επειδή δεσμεύτηκε με την απειλή πολέμου (casus belli) εναντίον της Ελλάδας, αν γίνει επέκταση της χωρικής θάλασσας στα 12 ναυτικά μίλια. Ενώ, τα ζητήματα της υφαλοκρηπίδας και της Α.Ο.Ζ. μπορεί να τα «τρενάρει». Η κυβέρνηση της Ελλάδας, λοιπόν, κάνει εξυπηρέτηση στην Τουρκία, με τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό των 6 ναυτικών μιλίων στο Αιγαίο πέλαγος και συγχρόνως, δείχνει την συμμόρφωση της στην ευρωπαϊκή οδηγία!
