-Η λαϊκή ρήση λέει: «Μάζευε κι ας είναι και ρώγες»! Η κεντρική διοίκηση καλεί τις επιχειρήσεις να καταβάλλουν χρέωση 3,5 ευρώ ανά P.O.S. (Point Of Sale), δηλαδή το μηχάνημα που χρησιμοποιείται για την επεξεργασία ηλεκτρονικών πληρωμών με τραπεζικές κάρτες από τους καταναλωτές-πελάτες. Πρόκειται για μία μηνιαία επιβάρυνση, για την τεχνική διασύνδεση με τα πληροφοριακά συστήματα της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.). Η νέα (υπο)χρέωση δεν εξυπηρετεί λειτουργικές ανάγκες των επιχειρήσεων, αλλά αποκλειστικά τις ανάγκες του Δημοσίου, αναφέρει η ανακοίνωση-διαμαρτυρία του Εμπορικού Συλλόγου Καβάλας.
-Η παραπάνω χρέωση αφορά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δηλαδή την συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, οι οποίες αποκαλούνται «ραχοκοκαλιά» της εθνικής οικονομίας. Η (μηνιαία) χρέωση των 3,5 ευρώ προστίθεται στα άλλα έξοδα των επιχειρήσεων, όπως: η αύξηση των προμηθειών στις τραπεζικές συναλλαγές, το διαρκές κόστος των αναβαθμίσεων λογισμικού, οι αυξανόμενες χρεώσεις υπηρεσιών P.O.S. και ταμειακών συστημάτων, ο πληθωρισμός των λειτουργικών δαπανών. Αλήθεια, πόσα «κατάγματα», μικρά και μεγαλύτερα, μπορεί να αντέξει η «ραχοκοκαλιά» της εθνικής οικονομίας;
-Η διαμαρτυρία των εμπόρων είναι εύλογη και δικαιολογημένη. «Δεν μπορεί το κόστος συμμόρφωσης με τις τεχνολογικές απαιτήσεις του κράτους, να το επωμίζονται οι επαγγελματίες», αναφέρει ο Εμπορικός Σύλλογος Καβάλας και προσθέτει: «Αν η διασύνδεση εξυπηρετεί κρατικές ανάγκες, γιατί να πληρώνει ο επιχειρηματίας; Η νέα χρέωση δεν προσφέρει προστιθέμενη αξία στην επιχείρηση, ούτε αποτελεί εμπορική επιλογή. Πρόκειται για μία αναγκαστική χρέωση, είναι κρατική απαίτηση για λόγους ελέγχου και διαφάνειας και θα έπρεπε να χρηματοδοτείται από το κράτος. Το κράτος οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν και αντί για χρεώσεις, να προσφέρει στους επαγγελματίες επιδοτήσεις και υποστήριξη».
-Πως θα προσφέρει το κράτος επιδοτήσεις, αγαπητοί έμποροι, αν δεν επιβάλλει πρώτα χρεώσεις; Η πολιτική «συνταγή» είναι ίδια εδώ και πενήντα έτη! Και την ακολούθησαν πιστά όλες οι κυβερνήσεις της «μεταπολίτευσης», γιατί είναι πετυχημένη! Δηλαδή, η κεντρική διοίκηση μαζεύει το χρήμα των πολλών και το μοιράζει στους λίγους, κυρίως προνομιούχους, που έχουν την πρόσβαση στους ασκούντες την εξουσία! Από τους φόρους, τις εισφορές, τις χρεώσεις, τον πληθωρισμό δημιουργείται ο «δημοσιονομικός χώρος» και εν συνεχεία ένα μέρος του πλεονάσματος, ενίοτε και υπερπλεονάσματος, επιστρέφεται ως κοινωνική πρόνοια προς τους υπηκόους του κράτους! Την πολιτική αυτή μπορεί να εφαρμόσει κι ένας μαθητής Γενικού Λυκείου, που θέλει να σπουδάσει την πολιτική και οικονομική επιστήμη!
-Επομένως, αν η κεντρική διοίκηση δεν «μαζέψει» χρήμα, από την χρέωση των 3,5 ευρώ προς τους επαγγελματίες που χρησιμοποιούν P.O.S. (σ.σ. το οποίο επέβαλε εκείνη στους επιχειρηματίες), πως θα ανακοινώσει ο πρωθυπουργός τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, στην ομιλία του στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (Δ.Ε.Θ.), τις νέες επιδοτήσεις και (δήθεν) απαλλαγές φόρων προς τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες; Χρειάζεται να υπάρχει το οικονομικό «μαξιλάρι», για να κάνει τις εξαγγελίες. Τότε, την ημέρα των εγκαινίων της Δ.Ε.Θ., ποιος επιχειρηματίας θα θυμάται, ότι μερικούς μήνες πριν ανακοινώθηκε η χρέωση των 3,5 ευρώ (μηνιαίως) ανά P.O.S.;
-Είπαμε πως η πολιτική αυτή εφαρμόζεται για πενήντα έτη, ανεξαρτήτως της ιδεολογικής ταυτότητας των κυβερνώντων. Και θα εφαρμόζεται για όσα έτη ακόμα, οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες ζητούν από την κεντρική διοίκηση επιδοτήσεις, δηλαδή την κρατική ελεημοσύνη, για να κρατήσουν ανοιχτές τις επιχειρήσεις τους.
