Ο απόστολος Παύλος μάς φέρνει αντιμέτωπους με μία από τις πιο προσωπικές και συγκινητικές εξομολογήσεις του. Μας δίνει την δυνατότητα να δούμε μέσα στην καρδιά του, να καταλάβουμε τις δυσκολίες, τους αγώνες, αλλά και την ασύγκριτη δύναμη της πίστης του. Ο απόστολος Παύλος, σχεδόν με δισταγμό, αναγκάζεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε ψευδαποστόλους που αμφισβητούσαν την αυθεντικότητά του. Με μία δόση ειρωνείας, αρχίζει να «καυχάται» για τα παθήματά του. Περιγράφει ένα μακρύ κατάλογο κακουχιών: μαστιγώσεις, λιθοβολισμούς, ναυάγια, κινδύνους από ληστές και ομοεθνείς. Δεν είναι μία καύχηση κενού περιεχομένου, αλλά μία μαρτυρία του πόνου που υπέστη για χάρη του Ευαγγελίου. Μας διδάσκει ότι, η πραγματική δύναμη της πίστης δεν φαίνεται στην ευκολία, αλλά στην αντοχή μπροστά στις δυσκολίες.
Αυτός ο κατάλογος κινδύνων κορυφώνεται με την αναφορά στην απόδρασή του από την Δαμασκό, όπου κατέβηκε μέσα σε καλάθι από το τείχος. Είναι μία στιγμή μεγάλης ταπείνωσης, μία εικόνα αδυναμίας. Και όμως, την αναφέρει ως απόδειξη της απελευθέρωσής του από τον Θεό. Μας υπενθυμίζει ότι συχνά ο Κύριος μας σώζει με τρόπους που εμείς θεωρούμε ταπεινωτικούς, ή ασυνήθιστους. Στην συνέχεια παρουσιάζει μία εμπειρία: την αρπαγή του «έως τρίτου ουρανού». Είναι μία αποκάλυψη τόσο μεγαλειώδης που νιώθει ότι δεν μπορεί καν να την περιγράψει. Είναι μία μοναδική, υπερφυσική εμπειρία που του χάρισε ο Θεός.
Και όμως, αμέσως μετά από αυτή την απίστευτη αποκάλυψη, ο Παύλος των Εθνών, μας αποκαλύπτει την «αγκαθώνα» του, μία σωματική, ή πνευματική δοκιμασία που τον ταλαιπωρούσε. Για να μην υπερηφανευτεί, ο Θεός του έδωσε αυτό το «σκόλοπα», που τον κολάφιζε. Τρεις φορές ο Παύλος προσευχήθηκε στον Κύριο να τον απαλλάξει από αυτό τον πόνο. Και η απάντηση του Θεού δεν ήταν η θεραπεία, αλλά μία υπόσχεση: «Αρκεί σοι η χάρις μου• η γαρ δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται». Αυτό το μήνυμα είναι το πιο δυνατό. Ο Θεός δεν υπόσχεται ότι θα εξαφανίσει κάθε μας πρόβλημα. Αντίθετα, μας λέει ότι η χάρη Του είναι αρκετή∙ μας τονίζει πως η δύναμή Του, η παντοδυναμία Του, λάμπει μέσα από τις αδυναμίες μας. Η δική μας ανθρώπινη αδυναμία γίνεται το δοχείο στο οποίο εκδηλώνεται η θεϊκή δύναμη. Ο απόστολος Παύλος δεν βλέπει πλέον την αδυναμία του ως εμπόδιο, αλλά ως ευκαιρία. Μάς καλεί να αγκαλιάσουμε τις δικές μας αδυναμίες όχι για να μείνουμε σε αυτές, αλλά για να βιώσουμε την παρουσία του Χριστού μέσα τους. Μας διδάσκει ότι η πραγματική καύχηση δεν είναι για την ανθρώπινη δύναμη, αλλά για την χάρη του Χριστού, η οποία μας στηρίζει όταν εμείς είμαστε αδύναμοι.
Ας κρατήσουμε αυτό το μάθημα στην καρδιά μας. Κάθε δυσκολία, κάθε πόνος, κάθε «αγκαθώνας» στην ζωή μας, μπορεί να γίνει το μέσο για να πλησιάσουμε πιο κοντά στον Θεό και να βιώσουμε την παντοδύναμη χάρη Του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., ιερεύς Παναγιώτης Τσακίρης
