Το Ευαγγέλιο της Κυριακής μάς προτρέπει να εντρυφήσουμε σε δύο από τις ιδιότητες του Θεού: την αγαθότητα και την παντοδυναμία Του. Σύμφωνα με την ορθόδοξη διδασκαλία, το αγαθό δεν είναι μία ιδέα, αλλά μία πραγματικότητα συνδεδεμένη και ενωμένη με την ανθρώπινη ζωή, την οποία προσδιορίζει ανάλογα. Ο Θεός, ως μόνος αγαθός, δεν βρίσκεται μόνο έξω από τον κόσμο, αλλά βρίσκεται και μέσα σε αυτόν και μέσα σε όλους τους ανθρώπους, τους οποίους συνδέει μεταξύ τους. Η σχέση του ανθρώπου με το αγαθό, δηλαδή με τον Θεό και η μετοχή του ανθρώπου σε αυτήν την αγαθότητα του Θεού φανερώνονται από τις αρετές τις οποίες καλείται να παρουσιάσει ο άνθρωπος και οι οποίες δεν είναι άλλες, από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος στην ζωή του. Αυτοί θεωρούνται καρποί, δηλαδή «δώρα» του Αγίου Πνεύματος, διότι μόνο με την βοήθειά Του, ο άνθρωπος μπορεί να τις βιώσει. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, οι καρποί του Αγίου Πνεύματος είναι: «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια». Με αυτή την σειρά, η πρώτη χριστιανική αρετή είναι η αγάπη, η οποία βιώνεται ως ανθρωπιά, ως φιλανθρωπία. Μόνο με αυτή την προϋπόθεση μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί στο ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Κύριος καλεί το φιλάργυρο πλούσιο να πουλήσει το βιός του και να το μοιράσει στους φτωχούς. Θέλει να του εξηγήσει πως, με πρώτη την αρετή της αγάπης, θα καταφέρει να γίνει και ο ίδιος μέτοχος της αγαθότητας του Θεού κι έτσι να βρει απάντηση στο ερώτημα που τον απασχολεί, δηλαδή τι να κάνει προκειμένου να μπορέσει να σωθεί. Αγαθός, με απλά λόγια, σε σχέση με όσα προαναφέρθηκαν, σημαίνει άνθρωπος πίστης και αγάπης προς τον Θεό, άνθρωπος πίστης και αγάπης προς το συνάνθρωπο. Αγαθός γίνεται εκείνος που διαπνέεται πρώτα απ’ όλα από αγάπη, διότι ο μόνος πραγματικά, από την φύση Του, αγαθός, ο Θεός, «αγάπη εστί».

Αυτές τις αρετές, αυτά τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, με πρώτη την αρετή της αγάπης, ο άνθρωπος δεν μπορεί να τις αποκτήσει χωρίς την δύναμη που προέρχεται από τον παντοδύναμο Θεό και η οποία μεταβάλλει τα αδύνατα σε δυνατά. Η άπειρη δύναμη του Θεού φαίνεται από την στιγμή της δημιουργίας του κόσμου, μόνο με τον λόγο Του. Φαίνεται, επίσης, στην όλη προσπάθεια της σωτηρίας του ανθρώπου και της επαναφοράς του στην αιωνιότητα, με την ουσιαστική κατάργηση του θανάτου, μέσω της Ανάστασης του Ιησού. Φαίνεται ακόμα και στα πολλά θαύματα που κάνει για χάρη του ανθρώπου και τα οποία με θαυμασμό και έκπληξη βλέπει και παρακολουθεί ο άνθρωπος. Και τότε, αναφωνεί το «μέγας εἶ, Κύριε καί θαυμαστά τά ἔργα σου» και κατανοεί την φράση με την οποία ολοκληρώνεται το Ευαγγέλιο: «τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστίν». Προκειμένου δε να μπορέσουμε να λάβουμε κι εμείς δύναμη από αυτή την παντοδυναμία του Θεού, χρειάζεται να πιστέψουμε σε Αυτόν προσεγγίζοντάς Τον προσωπικά. Με τον τρόπο αυτό, θα ζήσουμε την εμπειρία της ένωσης μαζί Του, μετέχοντας στην αγαθότητά Του και αισθανόμενοι διαρκώς την παρουσία Του σε κάθε μας ενέργεια, σε κάθε μας πράξη, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε μας σκέψη. Θα καταφέρουμε, δηλαδή, να ζήσουμε, ήδη από σήμερα, όπως βίωσαν οι Άγιοί μας κατά την διάρκεια της ζωής τους, την εμπειρία της Αιώνιας Ζωής, την οποία με μεγάλη αγωνία αναζητούσε ο καλοπροαίρετος, πλην φιλάργυρος, άρχοντας του Ευαγγελίου.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ. αρχιμανδρίτης Ευάγγελος Υφαντίδης

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ