«Μέσα στα ωδεία υπάρχει κρυμμένο κεφάλαιο, θαυμαστό και ανυπολόγιστης αξίας», αναφέρει ο δημοτικός σύμβουλος Δήμου Καβάλας και επικεφαλής της παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση», Χρήστος Ποτόλιας, στο δελτίο Τύπου που εξέδωσε για την αναπροσαρμογή των διδάκτρων στο Δημοτικό Ωδείο Καβάλας. Ο Χρ. Ποτόλιας αναφέρει ακόμα τα εξής: «Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, χτύπησε το πρώτο κουδούνι και οι καρδιές παιδιών, γονιών, εκπαιδευτικών γεμίζουν συναισθήματα, χαρά, άγχος, ανυπομονησία, όλα χωράνε σε μία νέα αρχή. Με αισιοδοξία, συγκίνηση και παιδικά χαμόγελα άρχισε η νέα σχολική χρονιά για τους μαθητές και τις μαθήτριες της πόλης μας, φέρνοντας πίσω την ζωντάνια στις σχολικές αυλές.
Το πρώτο κουδούνι, όμως, της νέας σχολικής χρονιάς, διαδέχεται ο «Γολγοθάς» των λαϊκών νοικοκυριών, για το πως θα ανταπεξέλθουν στα έξοδα της κατά τα άλλα δωρεάν παιδείας. Με την ακρίβεια να εξανεμίζει τον οικογενειακό προϋπολογισμό, οι γονείς αγωνιούν για το πως θα ανταπεξέλθουν οικονομικά για φροντιστήρια, εξωσχολικά μαθήματα και δραστηριότητες, βιβλία, σχολικά είδη κ.λπ. Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για φοροαπαλλαγές σε γονείς με παιδιά δεν καλύπτουν στο ελάχιστο την ακρίβεια και τον πληθωρισμό. Την ίδια στιγμή, το αντεργατικό νομοσχέδιο για την 13ωρη εργασία, θα μειώσει ακόμα περισσότερο τον ελεύθερο χρόνο των γονιών για να ασχοληθούν με την ανατροφή των παιδιών τους, διάβασμα, παιχνίδι, κ.α. Σε αυτή την δύσκολη οικονομική συγκυρία για τα οικονομικά των λαϊκών νοικοκυριών, έρχεται και ο Δήμος, όπως άλλωστε και η πλειοψηφία των Δήμων της χώρας, που προσκυνάνε στην ανταποδοτική λειτουργία των Δήμων, να πάρει από την τσέπη των συνδημοτών μας, ότι έχει αφήσει η αντιλαϊκή πολιτική της σημερινής όσο και των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων.
Έτσι, για το σχολικό έτος 2025-2026, τα δίδακτρα του Ωδείου αυξάνονται από 33,5% έως και 100%. Η λειτουργία των Ωδείων με ιδιωτικό-οικονομικά κριτήρια βάζει την μουσική παιδεία στην ζυγαριά του κόστους και διαμορφώνει ανταποδοτικά τις τιμές πώλησης της, όπως σε κάθε άλλο εμπόρευμα. Θεωρούμε ότι είναι απαράδεκτο να πληρώνει ο λαός για την μουσική παιδεία των παιδιών του, που σημαίνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, όποιος δεν έχει χρήμα, δεν έχει δικαίωμα στην συστηματικά οργανωμένη καλλιτεχνική-μουσική εκπαίδευση, όπως περίπου μερικούς αιώνες πριν, όπου η αισθητική παιδεία και καλλιέργεια προοριζόταν μόνο για τους «εκλεπτυσμένους» γόνους των αρχόντων και των ευγενών.
Αγωνιζόμαστε για αναβαθμισμένη καλλιτεχνική εκπαίδευση με ευθύνη του κράτους, ενάντια στην λογική της ανταποδοτικότητας των δημοτικών ωδείων, στην οποία ομνύουν η σημερινή, όπως και οι προηγούμενες διοικήσεις στον Δήμο, αλλά και το σύνολο των «αντιπολιτευόμενων» παρατάξεων, πλην «Λαϊκής Συσπείρωσης». Για την δημιουργία συστήματος καλλιτεχνικής εκπαίδευσης δημόσιας και δωρεάν, που θα αρχίζει από τα πρώτα παιδικά χρόνια, για όλες τις μορφές της τέχνης και θα καταλήγει στην πανεπιστημιακή βαθμίδα. Σε μία κοινωνία και οικονομία χτισμένη να υπηρετεί τις ανάγκες και τα όνειρα του λαού, όπου και η παιδεία δεν θα αποτελεί εμπόρευμα.
Το ζητούμενο σήμερα, γι’ αυτές τις αυξήσεις, είναι η δυσαρέσκεια των γονιών που στέλνουν τα παιδιά τους στο ωδείο, απέναντι στην διοίκηση του Δήμου και του Ωδείου, αλλά και η δυσπιστία προς όλους εκείνους που αποδέχονται την ανταποδοτική λειτουργία του Δήμου και των υπηρεσιών που προσφέρει, να τροφοδοτήσουν την οργανωμένη αμφισβήτηση αυτής της πολιτικής και να απαιτήσουν να παρθούν πίσω οι μεγάλες αυξήσεις».
