Λάβαμε ηλεκτρονικά και δημοσιεύουμε την επιστολή ενός Καβαλιώτη πολιτικού μηχανικού στο επάγγελμα, ο οποίος αναγκάστηκε να αφήσει την πόλη και να μεταναστεύσει στην Θεσσαλονίκη, γιατί δεν μπορούσε να ανεχτεί το τέλμα που βρίσκεται η αγαπημένη πατρίδα του. Αφορμή για την επιστολή, ήταν άρθρο στον «Κ.Τ.» για την περιμετρική οδό της Καβάλας. Αναλυτικά αναφέρει τα ακόλουθα:
Καλησπέρα σας και καλή χρονιά.
Διάβασα προ ημερών το ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο της διαδικτυακής σας εφημερίδας, σχετικά με τον περιφερειακό της Καβάλας και ως μηχανικός που εργάζεται σε δημόσια έργα, αλλά κυρίως ως Καβαλιώτης, που έφτασε στο σημείο να φύγει από την όμορφή μας πόλη, ένιωσα την ανάγκη να σας εκφράσω την γνώμη μου.
Έφυγα προ τριετίας από την Καβάλα, όχι αναγκαστικά, καθότι εργαζόμουν σε αρκετά ικανοποιητικές συνθήκες ως μηχανικός, αλλά ως επιλογή και το δηλώνω αυτό, γιατί το να εγκαταλείπει ένας εργαζόμενος άνθρωπος την πόλη, χωρίς εξαναγκαστικές συνθήκες, είναι ενδεικτικό του βάθους των προβλημάτων που έχει η Καβάλα. Έχω την χαρά να παρακολουθώ έργα σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας και η αλήθεια είναι, ότι υπάρχουν περιοχές και πόλεις πολύ μικρότερες και πολύ λιγότερο ελκυστικές από την Καβάλα, οι οποίες κάνουν εξαιρετικές προσπάθειες βελτίωσης, κάτι που διαχρονικά δεν έχουμε παρατηρήσει στην Καβάλα. Πόλεις 10 και 20 χιλιάδων κατοίκων, που αξιοποιούν επιδοτήσεις και κάνουν σωστή διαχείριση κεφαλαίων εκτελώντας έργα αναπλάσεων, κυκλοφοριακών ρυθμίσεων και έργα υποδομής, με γνώμονα το μέλλον. Μπορείτε να αναζητήσετε στις ιστοσελίδες τους, ή ακόμα και στην «Διαύγεια», για να αποκτήσετε μία σαφέστερη εικόνα. Κάποια από αυτά τα έργα είναι ίσως συγκυριακά, κάποια άλλα πάλι όχι, αποτελούν προϊόν προγραμματισμού. Ο δε κόσμος που διαμένει εκεί, δεν έχει την ίδια τάση φυγής υπό χειρότερες, ενδεχομένως, οικονομικές συνθήκες, από την παραδοσιακά και αποδεδειγμένα «πλούσια» Καβάλα μας.
Κι εκεί είναι μία βασική πηγή των προβλημάτων της πόλης μας. Παραδοσιακά φαινόμαστε να στερούμαστε προγραμματισμού και πλάνων. Χρειαζόμαστε επειγόντως προγραμματισμό και μάλιστα πολυεπίπεδο, ο οποίος να λαμβάνει υπόψη τα υφιστάμενα προβλήματα της πόλης, όσο το δυνατό πιο σφαιρικά γίνεται και να προτείνει λύσεις τόσο μεγάλων έργων, όσο και μικρών επικουρικών έργων για την βέλτιστη λειτουργία της πόλης. Και αυτό οφείλει να είναι προϊόν ουσίας και όχι αποσπασματικών ενεργειών και κυρίως όχι εντυπωσιασμού.
Επί παραδείγματι, είναι όντως νευραλγικό να ολοκληρωθεί η περιφερειακή οδός και επικουρικά για την πλήρη αντιμετώπιση της καλής κυκλοφοριακής εξυπηρέτησης, μπορούν και οφείλουν να γίνουν μελετημένα μικρά έργα εντός της πόλης, όπως κατασκευή κυκλικών κόμβων σε νευραλγικά σημεία, όπου οι σηματοδότες δεν είναι λειτουργικοί, με τρανά παραδείγματα τον κόμβο του Φαλήρου και την Καλαμίτσα.
Πρέπει να προχωρήσουν τα ζητήματα των αναπλάσεων σε συγκεκριμένες περιοχές, που θα μεταμορφώσουν το πολύπαθο κέντρο της πόλης σε ελκυστικό εμπορικό κόμβο, για τα οποία μάλιστα υπάρχουν εξαιρετικές προτάσεις από νέους αρχιτέκτονες της πόλης μας. Για παράδειγμα, η περιοχή από τα παλαιά πορθμεία έως το πάρκο Φαλήρου, με κύριο σημείο το παλιό κολυμβητήριο, είναι κυριολεκτικά το κέντρο και το πρόσωπο της πόλης μας και θα μπορούσε να αποτελέσει μία ενιαία ανάπλαση. Ένα ακόμα παράδειγμα, αν και μεγαλόπνοο, είναι το παραλιακό μέτωπο στο σύνολό του. Όλες οι σύγχρονες πόλεις και αρκετές ελληνικές, με την Θεσσαλονίκη όπου διαμένω, προγραμματίζουν την τμηματική κατασκευή ενός ενιαίου παραλιακού μετώπου με ποδηλατόδρομο, πεζόδρομο και ζώνες πράσινου. Στην Καβάλα, κυριολεκτικά η υποδομή στα περισσότερα τμήματα είναι ήδη έτοιμη και το κόστος αυτού θα ήταν εξαιρετικά πιο χαμηλό. Ορισμένα μάλιστα ζητήματα που «πονάνε», όπως η πεσμένη γέφυρα, θα μπορούσαν να ενταχθούν εν μέρει σε χρηματοδοτήσεις σχετικές με τέτοιες πράσινες αναπλάσεις.
Αυτά και άλλα πολλά, είναι κάποιες ιδέες όχι δικές μου, αλλά πολλών νέων ανθρώπων μηχανικών και μη, που ονειρευόμαστε μία Καβάλα που κοιτάει μπροστά. Αλλά χρειάζεται πλάνο, προγραμματισμός και ακόμα περισσότερο, συζήτηση με τον νέο κόσμο της πόλης μας, πριν να ακολουθήσουν τον δρόμο που τόσοι άλλοι ακολουθήσαμε ήδη.
Μετά τιμής,
Λεονταράκης Ιωάννης
Πολιτικός μηχανικός
