Την Κυριακή του Σπορέως, ημέρα όπου αρχίζει επίσημα το νέο ιεραποστολικό έτος, η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει το γεγονός της εβδόμης (Ζ΄) Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συνήλθε στη Νίκαια της Βυθυνίας το 787μ.Χ. και καταδίκασε τις εικονομαχικές έριδες, ανυψώνοντας θριαμβευτικά τις ιερές εικόνες, ώστε με αυτό τον τρόπο να διατυπώσει την ορθόδοξη διδασκαλία, πως η τιμή αποδίδεται στο εικονιζόμενο πρόσωπο.
Η Εκκλησία ιδρύθηκε από τον Θεάνθρωπο Χριστό, που σταυρώθηκε εκούσια και αναστήθηκε για την σωτηρία του κόσμου κι αυτή είναι η μόνη αλήθεια και επομένως δίχως αυτήν ο Χριστιανισμός δεν είναι δυνατό να υπάρξει. «Κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, […], αυτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις καὶ Ἔλλησι, Χριστόν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν», αναφέρει ο απόστολος Παύλος απευθυνόμενος στους Κορινθίους.
Το Ευαγγέλιο των Αποστόλων, το Μαρτύριο των Αγίων και το μήνυμα των Οικουμενικών Συνόδων διακηρύττουν την αλήθεια αυτή, γεγονός που αποδεικνύει πως δεν πρόκειται για ένα φιλοσοφικό ιδεολόγημα, αλλά για μία πραγματικότητα που οδηγεί τον χριστιανό σε ένωση με τον Χριστό.
Αντίθετα, με την αλήθεια της Εκκλησίας, η αίρεση είναι το ψέμα, που οδηγεί στον χωρισμό από τον Θεό και μας στερεί την ζωή. Είναι δαιμονικός λογισμός που δύσκολα ο άνθρωπος αποδεσμεύεται από αυτόν. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος προτρέπει τον Τίτο, αλλά και όλους εμάς λέγοντας «μετά μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ».
Ο άνθρωπος που επιθυμεί να προσεγγίσει τον Χριστό με την ανθρώπινη, ορθή λογική, είναι βέβαιο πως δεν θα Τον συναντήσει ποτέ, ούτε θα αισθανθεί την αγάπη Του, ούτε θα ενωθεί μαζί Του, αλλά θα στέκει μακριά Του, παραδομένος σε μία ατέρμονη προσπάθεια, καταλήγοντας όμοιος με τον σπόρο που, όπως αναφέρει το ευαγγελικό ανάγνωσμα, πέφτει στον δρόμο και καταπατάται.
Για τον απόστολο Παύλο, κάθε προσπάθεια επαναφοράς στον δρόμο της αληθείας, ενός αιρετικού ανθρώπου, είναι μάταιη, διότι εξουσιάζεται από τον εγωισμό. Ο αιρετικός, ο οποίος, παρά τις επανειλημμένες προτροπές, εμμένει στην στρεβλή διδασκαλία, είναι αμετανόητος και αμετάπιστος, αμαρτάνει συνειδητά, γεγονός που τον καθιστά, όπως λέει «αυτοκατάκριτο», δηλαδή καταδικασμένο από τον ίδιο τον εαυτό του.
Είναι γεγονός πως η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία κατέχει και διδάσκει την Αλήθεια που είναι ο Χριστός, στην μακραίωνη ιστορία της, ταλαιπωρήθηκε αρκετά από γεγονότα αιρετικών διδασκαλιών, που σκοπό είχαν την διάσπασή της. Όμως, κάθε τέτοια προσπάθεια βρήκε σθεναρή αντίσταση από τους φωτισμένους Πατέρες, όπως στην περίπτωση της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι με όπλα τους, την φλογερή αγάπη για τον Χριστό, την πνευματική τους καλλιέργεια, την βαριά αίσθηση της ευθύνης ως θεματοφύλακες της πίστεως, πάντοτε ενωμένοι στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, αντέκρουσαν και διέλυσαν αυτές τις προσπάθειες.
Με αφορμή, λοιπόν, την εορτή της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου και συνοδοιπόρους τα αναγνώσματα, ας αναλογιστούμε όλοι οι Χριστιανοί, που βαπτιστήκαμε στο όνομα της Αγίας Τριάδος, το χρέος μας, το οποίο είναι η διαφύλαξη της ορθόδοξης πίστης μας -που είναι ο πολυτιμότερος θησαυρός μας- και παράλληλα ας αγωνιζόμαστε να ζούμε την ζωή που οδηγεί στην αγιότητα, αποδεικνύοντας πως μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία πνέει η αγιαστική Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που αναγεννά και υψώνει τον άνθρωπο καθιστώντας τον «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καὶ καθ’ ὁμοίωσιν». Γένοιτο!
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., ιερεύς Παναγιώτης Τσακίρης
