-Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς), είναι κλασικό παράδειγμα κόμματος που έχασε την εξουσία και διαλύθηκε στις συνιστώσες «εξ ων συνετέθη». Το 2015 έκανε μία ευκαιριακή συνεργασία με το κόμμα του Πάνου Καμμένου «Ανεξάρτητοι Έλληνες», για να βρεθεί στην διακυβέρνηση της Ελλάδας. Η συνεργασία αυτή «άντεξε» έως το 2019, όταν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ηττήθηκε από την Νέα Δημοκρατία. Έκτοτε, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. βρίσκεται σε «ελεύθερη πτώση» και κατά την άποψη μας, στις ερχόμενες εθνικές εκλογές θα τεθεί στο (πολιτικό) περιθώριο.
-Αυτό το γνωρίζει ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο χαρακτήρισε «μέγιστο πολιτικό κεφάλαιο» ο περιφερειακός σύμβουλος Καβάλας, Δημήτρης Λυμπεράκης και αναμένει την διάλυση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., για να ιδρύσει, πιθανόν, έναν νέο κομματικό φορέα. Ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει πως κανένα πρόσωπο που ηγείται των κομματιδίων που δημιουργήθηκαν από την αποσύνθεση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ούτε ο Σωκράτης Φάμελος, ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης, μπορούν να δημιουργήσουν τον «ισχυρό πόλο» απέναντι στην Νέα Δημοκρατία, όπως έγινε με εκείνον επικεφαλής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η σημερινή ηγεσία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι επικεντρωμένη στην συνεργασία μεταξύ των κομμάτων, με σκοπό την αποκαθήλωση της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. «Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ζητάει, εδώ και πολύ καιρό, συνεργασίες και μέσα στην Βουλή, αλλά και σε περίπτωση εκλογών, για να πέσει το καθεστώς Μητσοτάκη», είπε ο Δημ. Λυμπεράκης.
-Είναι παράλογο ότι το αίτημα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν βρίσκει ανταπόκριση από άλλα κόμματα; Αν δεν υπάρχει μία χειροπιαστή εικόνα της δύναμης κάθε κόμματος, πως θα σχηματιστεί η «συμμαχία» που θα ανατρέψει το «καθεστώς Μητσοτάκη»; Για να δούμε την δύναμη κάθε κόμματος, πρέπει να γίνουν εθνικές εκλογές! Μετά τις εκλογές θα γνωρίζουμε ποια κόμματα θα βρίσκονται στο εθνικό Κοινοβούλιο και με ποιο αριθμό εδρών το καθένα. Ο επικεφαλής του κόμματος με τον μεγαλύτερο αριθμό εδρών, πλην του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, θα πάρει την πρωτοβουλία να σχηματίσει το «μέτωπο συνεργασίας» που θα μπορέσει να ασκήσει την διακυβέρνηση. Αλλά, μία συμμαχία που θα στηρίζεται σε ένα άθροισμα εδρών στο Κοινοβούλιο, δεν είναι το ζητούμενο. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται την εναλλαγή κομμάτων στην διακυβέρνηση, αλλά την ριζική αλλαγή του κατεστημένου της μεταπολίτευσης. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι κομμάτι αυτού του πολιτικού κατεστημένου και δεν μπορεί να συμμετέχει στην ανατροπή του.
-Σε τελική ανάλυση, ένα κόμμα που έχει διασπαστεί, δεν δικαιούται να ομιλεί για συνεργασία. Στο πολιτικό γενετικό υλικό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., κυριαρχεί το γονίδιο της διάσπασης! Ούτε τα κομματίδια που δημιουργήθηκαν από την διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουν την κουλτούρα της συνεργασίας. Αλλά ούτε και την κουλτούρα της διακυβέρνησης. Αρκούνται στον καταγγελτικό λόγο, να υβρίζουν το «σύστημα» και να λοιδορούν εκείνους που έχουν πρόταγμα το (ελληνικό) έθνος και την πατρίδα. Γι’ αυτό τα κομματίδια αυτά, δεν βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος, με την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Θα είναι καθηλωμένα στις εθνικές εκλογές σε ρόλο κομπάρσου, γιατί θέλουν να διατηρείται το μεταπολιτευτικό πολιτικό κατεστημένο. Είναι κομματίδια βαθύτερα συστημικά και από τα κόμματα που άσκησαν την εξουσία!
-Λένε ότι πρέπει να «πέσει το καθεστώς Μητσοτάκη», αλλά αποφεύγουν να μιλήσουν για την επόμενη ημέρα για την Ελλάδα. Και ο πρωθυπουργός το ίδιο λέει: «Αν φύγω εγώ από την διακυβέρνηση, ποιος θα αναλάβει;». Καμία πολιτική δύναμη, που εκπροσωπεί το μεταπολιτευτικό καθεστώς, δεν μιλάει για την επόμενη ημέρα. Τους ενδιαφέρει, μόνο, η εναλλαγή στην εξουσία. Τα κομματίδια αυτά θα έχουν βραχύβια παρουσία στην κεντρική πολιτική σκηνή. Και θα αναδειχτούν κόμματα και νέα πρόσωπα, με εντελώς διαφορετικό πολιτικό ήθος και ύφος. Το έτος των εθνικών εκλογών πλησιάζει.
