-Οι εθνικές ομάδες της Ρωσίας και οι Ρώσοι αθλητές έχουν αποκλειστεί από τις διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Όσοι αθλητές και όσες αθλήτριες αγωνίζονται σ’ αυτές, δεν έχουν τα εθνικά διακριτικά. Ο αποκλεισμός των Ρώσων, είναι μία κύρωση για την στρατιωτική εισβολή και την κατοχή εδάφους της Ουκρανίας.
-Εδώ και 51 έτη, από το καλοκαίρι του 1974, ένα τμήμα του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκεται υπό κατοχή. Χιλιάδες Κύπριοι εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους, εκατοντάδες φονεύθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν, υπέστησαν βασανιστήρια και αρκετοί παραμένουν αγνοούμενοι. Ο θύτης της εισβολής και κατοχής είναι η Τουρκία. Ωστόσο, επί 51 έτη οι εθνικές ομάδες, οι αθλητές και οι αθλήτριες της Τουρκίας συμμετέχουν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ στις ευρωπαϊκές και άλλες διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Γιατί, άραγε, οι διεθνείς αθλητικές Οργανώσεις επιτρέπουν την συμμετοχή της Τουρκίας, αλλά απαγόρευσαν την συμμετοχή της Ρωσίας;
-Αν η πολιτική δεν πρέπει να εμπλέκεται με τον αθλητισμό, γιατί ο αθλητισμός ενώνει έθνη, κράτη και λαούς, η απόφαση του αποκλεισμού της Ρωσίας είναι, σαφώς, άδικη. Με τον αποκλεισμό δεν τιμωρείται το κράτος, η διοίκηση του Βλαδίμηρου Πούτιν, αλλά οι Ρώσοι αθλητές που μοχθούν για να συμμετέχουν σε μία μεγάλη διοργάνωση.
-Αλλά και γεωπολιτικά αν το εξετάσουμε, η Ρωσία ανήκε και ανήκει στο λεγόμενο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Χάρη στην Ρωσία, η Ευρώπη εκτίνεται γεωγραφικά μέχρι τον Ειρηνικό ωκεανό στα ανατολικά! Αν και το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας εκτείνεται στην ασιατική ήπειρο (Σιβηρία), στο «ευρωπαϊκό» τμήμα κατοικεί το 77% του πληθυσμού του κράτους. Αλλά και ιστορικά, πολιτισμικά και σε θρησκευτικό επίπεδο, η Ρωσία είναι κομμάτι της Ευρώπης. Κατά την άποψη μας, θα έπρεπε να είναι μέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως, ο αποκλεισμός από τις αθλητικές διοργανώσεις πρέπει να αρθεί. Ο συναγωνισμός έχει «φτωχύνει», χωρίς την συμμετοχή ρωσικών ομάδων και Ρώσων αθλητών.
-Αν επιμείνουν οι αθλητικές Οργανώσεις στην κύρωση του αποκλεισμού, οφείλουν να κάνουν το ίδιο, έστω και με πολύ μεγάλη χρονική καθυστέρηση, για την Τουρκία. Η Τουρκία, μάλιστα, δεν ήταν ποτέ (κι ούτε θα γίνει) κομμάτι του λεγόμενου ευρωπαϊκού πολιτισμού. Εκμεταλλεύεται την σχέση με ορισμένα κράτη της Ευρώπης, για να έχει μία σύνδεση με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Αυτή η «χαλαρή» σύνδεση, έχει βοηθήσει σημαντικά την οικονομία της Τουρκίας.
-Πιστεύουμε πως, αν εφαρμοζόταν από την δεκαετία του 1970 ο αποκλεισμός της Τουρκίας από όλες τις διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, η τουρκική πλευρά θα αναγκαζόταν να αλλάξει την αδιάλλακτη στάση της στην Κύπρο. Δυστυχώς, ούτε το ελληνικό κράτος, ούτε οι ελληνικές Ομοσπονδίες ζήτησαν τον αποκλεισμό της Τουρκίας από τις ευρωπαϊκές, έστω, αθλητικές διοργανώσεις. Γιατί δεν τολμούν να το κάνουν; Τώρα, μάλιστα, που υπάρχει το παράδειγμα της Ρωσίας;
-Είπε, προ ημερών, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης, ότι η Τουρκία δεν θα συμμετέχει στο οικονομικό πρόγραμμα αμυντικού εξοπλισμού SAFE της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν δεν αποσύρει την απειλή πολέμου (casus belli) εναντίον της Ελλάδας, εφόσον η Ελλάδα επεκτείνει, όπως δικαιούται, τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια και στο Αιγαίο πέλαγος. Πρέπει να προσθέσει ο πρωθυπουργός και την πολύ σοβαρή σημείωση, ότι η Τουρκία δεν θα συμμετέχει στο πρόγραμμα SAFE, αν δεν αποσύρει την στρατιωτική δύναμη που κατέχει τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και τους εποίκους που εγκατέστησε από το 1974 έως σήμερα.
-Και βεβαίως, να ζητήσει από τον αναπληρωτή υπουργό αθλητισμού, να καταθέσει αίτημα για τον αποκλεισμό της Τουρκίας, όπως και της Ρωσίας, από τις διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, για όσο καιρό συνεχίζεται το καθεστώς εισβολής και κατοχής στην Κύπρο. Η Τουρκία, ούτως ή άλλως, δεν πρέπει να συνεχίσει να συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
