Πανηγυρικά και χαρμόσυνα εορτάζουμε την έκτη Αυγούστου την Μεταμόρφωση του Κυρίου Ιησού Χριστού και η Εκκλησία μάς καλεί όχι μόνο να μεθέξουμε στην δόξα και την λαμπρότητα του Χριστού, αλλά να μεταμορφωθούμε κι εμείς, να γίνουμε κατά χάριν θεοί, σύναιμοι και συνόμιλοι Θεού, μιας και η λέξη μεταμόρφωση σημαίνει αλλαγή μορφής.
Η Μεταμόρφωση του Χριστού έγινε επάνω στο όρος Θαβώρ και συγκεκριμένα σαράντα ημέρες πριν το πάθος και την σταύρωση. Άλλωστε, σκοπός της Μεταμόρφωσης, ήταν να στηριχθούν οι μαθητές στην πίστη τους, ότι αυτός είναι ο Υιός του θεού και να μην κλονισθούν για όσα θα έβλεπαν τις ημέρες εκείνες. Τα τροπάρια της Εκκλησίας μαρτυρούν αυτή την αλήθεια σχετικά με τον χρόνο της Μεταμορφώσεως: «Προ του τιμίου σταυρού και του πάθους σου… προς το θαβώριον Δέσποτα ανήλθες όρος». Και στο κοντάκιο της εορτής λέγεται: «… ίνα όταν σε ίδωσιν σταυρούμενον το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον, τω δε κόσμω κηρύξωσιν ότι συ υπάρχεις αληθώς του Πατρός το απαύγασμα».
Επομένως, κανονικά η Μεταμόρφωση του Χριστού έπρεπε να εορτάζεται τον μήνα Μάρτιο, πριν από το Πάσχα. Επειδή όμως τότε έχουμε την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και δεν μπορεί να εορταστεί πανηγυρικά, μεταφέρθηκε την έκτη Αυγούστου. Η ημερομηνία αυτή δεν είναι τυχαία, αφού προηγείται σαράντα ημέρες από την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, η οποία είναι σαν την Μεγάλη Παρασκευή.
Ας φέρουμε στο νου μας την εικόνα της Μεταμορφώσεως. Ο Ιησούς έχοντας μαζί του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, ανεβαίνει στο όρος Θαβώρ κι εκεί μεταμορφώνεται, τυλίγεται από ένα τόσο λευκό φως, λευκότερο και από το φώς του ηλίου. Παρόντες είναι ο προφήτης Ηλίας και ο Μωϋσής, οι οποίοι χάνονται, όταν τυλίγει τον Ιησού φωτεινή νεφέλη και ακούγεται η φωνή που λέγει: «ότι αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, να υπακούετε σ’ αυτόν». To ερώτημα που γεννιέται είναι: Γιατί ο Χριστός ανέβηκε στο Θαβώρ για να δείξει την θεότητά του; Η ανάβαση στο όρος κατά τούς πατέρες, δείχνει ότι όσοι θέλουν να δούν την δόξα της θεότητος, θα πρέπει να εξέλθουν από τα επίγεια και ν’ ανεβούν ψιλά, να καθαρισθούν απ’ όλα τα γεώδη που τους κρατούν δεμένους στη γη.
Στο μεγάλο γεγονός της Μεταμορφώσεως παραλαμβάνονται από τον Χριστό οι τρεις μαθητές, όπως και σε άλλες μεγάλες στιγμές -ανάσταση της κόρης του Ιάειρου και στην προσευχή του στην Γεσθημανή- γιατί φαίνεται πως οι τρεις αυτοί μαθητές ήταν οι πλέον κατάλληλοι για να δεχθούν αυτή την αποκάλυψη του Θεού. Οι τρεις αυτοί μαθητές είναι οι εκπρόσωποι της Καινής Διαθήκης, ενώ η παρουσία των προφητών φανερώνει τους εκπροσώπους της Παλαιάς Διαθήκης. Στο μέσω αυτών, αλλά και των δύο διαθηκών, Παλαιάς και Νέας, βρίσκεται ο Χριστός, το κέντρο της Αγίας Γραφής, το σώμα της Εκκλησίας που αποκαλύπτει στον κόσμο την δόξα του και μας καλεί να μεθέξουμε σ΄αυτή, να γίνουμε δηλαδή θεούμενοι, μέλη «ζωντανά» του σώματός Του. Η μεταμόρφωση του Χριστού δείχνει τί ακριβώς και ποιά είναι η Εκκλησία, αλλά και ποιος ο σκοπός της. Στην Εκκλησία ανήκουν οι Προφήτες και οι Απόστολοι, αλλά κι εκείνοι που δέχονται το κήρυγμά τους, το οποίο έχει ένα σκοπό, να οδηγήσει τον άνθρωπο στην σωτηρία, στην θέωση. Η αγιότητα-θέωση, λοιπόν, είναι η βαθύτερη επιδίωξη της χριστιανικής ζωής, είναι η βίωση της βασιλείας του Θεού. Ο Χριστός με την μεταμόρφωσή Του, έδειξε πώς είναι ο θεούμενος, ο άγιος άνθρωπος, αυτό το ολόλευκο φως που δεν μπορείς να το περιγράψεις με λέξεις και με σχήματα, γιατί είναι πέρα απ’ αυτόν τον κόσμο. Ο Κύριος μας έδειξε και την δόξα όσων θα ενωθούν με Αυτόν, οι οποίοι θα μετέχουν σ’ αυτό το άρρητο και άκτιστο φως.
Η κραυγή της Εκκλησίας για την αλλαγή του ανθρώπου είναι συνεχής, όπως στο απολυτίκιο της εορτής: «Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το φως σου το αΐδιον». Ή ας θυμηθούμε την ευχή κατά το τέλος της πρώτης ώρας που παρακαλούμε τον Χριστό: «Χριστέ, το φώς το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπο ερχόμενον εις τον κόσμο, ας έλθει και σε μας το φώς του προσώπου σου, για να αξιωθούμε κι εμείς να δούμε το απρόσιτο φώς, την βασιλεία σου, την σωτηρία μας». Η εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, μάς καλεί όλους να δεχτούμε την προσωπική μας μεταμόρφωση, να αλλάξουμε χαρακτήρα, συμπεριφορά, αξίες, ιδανικά, να αναζητήσουμε την πηγή της αλήθειας και της πραγματικής χαράς, να αλλάξουμε κοινωνία, γιατί μόνο όταν θεωθούμε εμείς, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο ολόκληρο. Γιατί μόνο όταν θεωθούμε εμείς, θα παρασύρουμε και την κτίση. Μόνο τότε θα μπορέσει να υπάρξει ευημερία στις κοινωνίες, αληθινή αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και ειρηνική συμβίωση των λαών.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., Μ. Οικ. Σάββας Καραβολανίδης
