Ο πολιτιστικός σύλλογος Λιμεναρίων «Το Κάστρο» διαφωνεί με την παραχώρηση του κτηρίου «Παλάτι» και του Μεταλλευτικού Συγκροτήματος σε ιδιώτη, όπως έχει εκφράσει η δημοτική Αρχή του Δήμου Θάσου, από το Υπουργείο πολιτισμού. Τάσσεται υπέρ της διασφάλισης του κοινωνικού, δημόσιου, εκπαιδευτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα του «μνημείου» και κατά της κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης του.
Αναλυτικά η τοποθέτηση του συλλόγου στην διαβούλευση επί του συγκεκριμένου ζητήματος είναι η ακόλουθη: «Στο πλαίσιο του δημόσιου «διαλόγου-διαβούλευσης», στον οποίο καλούμαστε να εκφράσουμε τις απόψεις μας σχετικά με την βέλτιστη βιώσιμη αξιοποίηση του κτιρίου «ΠΑΛΑΤΙ» και μιας σειράς βασικών παραμέτρων που αφορούν την διατήρηση, χρηματοδότηση, λειτουργία κ.ο.κ. έχουμε να σας πούμε τα παρακάτω: Το «ΠΑΛΑΤΙ» με το Μεταλλευτικό Συγκρότημα, είναι η δική μας Ακρόπολη και σηματοδοτεί ουσιαστικά την ίδρυση του χωριού των Λιμεναρίων. Η κατασκευή του κτιρίου στην αρχή του προηγούμενου αιώνα (1903), είναι συνυφασμένη με την εγκατάσταση και λειτουργία του παρακείμενου μεταλλευτικού συγκροτήματος. Ενός από τα σημαντικότερα βιομηχανικά συγκροτήματα της λεκάνης της Μεσογείου για την εποχή του. Στην πορεία και μέχρι το 1963 με όλες τις αλλαγές που έγιναν τόσο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, όσο και στην διαδικασία λειτουργίας των Μεταλλείων, η εξόρυξη μεταλλεύματος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του συγκεκριμένου χώρου με τον ιδρώτα και τον κόπο της εργατικής τάξης του νησιού, αλλά και αυτών που ήρθαν από άλλες περιοχές της χώρας μας (Έβρο, Κοζάνη, κ.λπ.). Συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη αγωνιστικής στάσης των κατοίκων, στην ίδρυση και λειτουργία γυμνασίου στην πολιτιστική ζωή του. Άλλωστε, αυτό που έλεγε κάποιος πρόγονος μας «Να μην πουμείνουμ παιδάκιμ με την μτζούρα» είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Δίκαια, λοιπόν, το «ΠΑΛΑΤΙ» και ο περιβάλλον χώρος, το Μεταλλευτικό Συγκρότημα, με τον όποιο ελάχιστο εξοπλισμό του απέμεινε και οι Αποθήκες, στο σύνολό τους, είναι επίσημα κηρυγμένος «ιστορικό τόπος». Φτάνει όμως αυτό; Κατηγορηματικά ΟΧΙ. Η επίσημη Πολιτεία και ο Δήμος Θάσου, διαχρονικά, έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση των κτιριακών υποδομών, καθώς και του περιβάλλοντος χώρου. Είναι το λιγότερο ντροπή ένα τόσο σημαντικό ιστορικό μνημείο, να έχει αφεθεί σε πλήρη εγκατάλειψη και στην φθορά του χρόνου.
Η σημερινή δημοτική Αρχή επανειλημμένα έχει εκφράσει την άποψη για ιδιωτικοποίηση του όλου συγκροτήματος. Έξω από κάθε λαϊκή ανάγκη της τοπικής κοινωνίας, πατώντας στην απραξία δεκαετιών που και η ίδια ευθύνεται Όμως, το νησί μας, η Θάσος, δεν είναι φτωχός συγγενής. Συμβάλλει ενεργά στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας τόσο με την δυναμική ανάπτυξη του τουρισμού, όσο με την εξόρυξη μαρμάρου άριστης ποιότητας, την καλλιέργεια της ελιάς, την κτηνοτροφία, την παραγωγή μελιού την αλιεία, κ.λπ. Δικαιούμαστε, λοιπόν, να απαιτήσουμε από την πολιτεία να σκύψει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το συγκεκριμένο πρόβλημα. Με βάση αυτό το σκεπτικό, θεωρούμε ότι οι όποιες διαδικασίες αποφασιστούν, θα πρέπει να διασφαλίζουν τον κοινωνικό, δημόσιο, εκπαιδευτικό, πολιτιστικό χαρακτήρα του μνημείου με αποκλεισμό της κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης. Κάθε άλλη λύση, είναι ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας και χτυπάει κάθε προοπτική ανάπτυξης για τον λαό της περιοχής.
Η χρήση του όλου έργου καθορίζεται από την ίδια την φύση και την ιστορία του, δηλαδή από το γεγονός ότι πρόκειται για αργούντα μεταλλεία, συναφείς εγκαταστάσεις και κτίρια διοίκησης που υπάρχουν από τον καιρό της τουρκοκρατίας. Ελπίζουμε, η συγκεκριμένη διαβούλευση να μην αποτελέσει το «φύλλο συκής» για το ξεπούλημα της ευρύτερης περιοχής σε επιχειρηματικά συμφέροντα που θα ντροπιάσουν τόσο την χώρα, όσο και την κοινωνία μας. Γι’ αυτό και συμμετέχουμε με τις παραπάνω θέσεις αρχών. Τέλος, διαδικαστικά θεωρούμε αναγκαίο να υπάρξει ένας ανοιχτός ζωντανός διάλογος με τους ίδιους τους κατοίκους των Λιμεναρίων».
