-Τα «τσακάλια» του ΝΑΤΟ, που διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία, δεν υπολόγισαν ότι θα αναζωπυρωθεί ο εθνικισμός και ο αλυτρωτισμός στα Βαλκάνια. Εκείνο που ενδιέφερε τα «τσακάλια», ήταν να δώσουν ένα «καλό μάθημα» στους Σέρβους, που είναι σύμμαχοι των Ρώσων, να σταματήσουν την ρωσική επιρροή στην περιοχή και, το κυριότερο, να δημιουργήσουν κρατίδια τα οποία θα ελέγχονται πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά από την Δύση.
-Αλλά και την άνοιξη του 1941 (Απρίλιος), οι αήττητες δυνάμεις του Άξονα (σ.σ. το ΝΑΤΟ της εποχής) που εισέβαλαν στην Γιουγκοσλαβία και την διαμέλισαν, δεν φαντάστηκαν ότι μετά από την λήξη του β΄ παγκοσμίου πολέμου, θα εγκατασταθεί στην χώρα αυτή το κομμουνιστικό καθεστώς. Το 1945 ήρθε το τέλος της μοναρχίας και η χώρα, από βασίλειο έγινε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία και την δεκαετία του 1960, μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Έτσι, οι πρώην επαρχίες του βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων «αναβαθμίστηκαν» σε Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες! Η επαρχία Βαρδάρη (σ.σ. το όνομα δόθηκε από τον ποταμό Αξιό, που είναι γνωστός στα βαλκανικά κράτη και ως Βαρδάρης) μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, η οποία μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
-Έτσι, η Ελλάδα που συνόρευε με το βασίλειο της Σερβίας (συνθήκη Βουκουρεστίου 1913), με το βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (συνθήκη Λωζάνης 1923) και την Γιουγκοσλαβία (την ένωση των νότιων σλάβων σε μία κρατική οντότητα), με την παρέμβαση του ΝΑΤΟ βρέθηκε να συνορεύει βορείως με ένα μόρφωμα του κομμουνιστικού καθεστώτος! Δηλαδή, δεν πρόκειται για κράτος που δημιουργήθηκε έπειτα από μία διεθνή συνθήκη, με ξεχωριστή εθνική ταυτότητα και γλώσσα. Αυτά εκχωρήθηκαν, δυστυχώς, από την Ελλάδα το έτος 2018, με την υπογραφή της (διμερούς) συμφωνίας των Πρεσπών! Είμαστε βέβαιοι ότι, αν οι Σκοπιανοί ζητούσαν να αποκαλούνται Βουργουνδοί και το κράτος Δημοκρατία της Βουργουνδίας, για παράδειγμα, η Δύση και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) θα το αποδέχονταν!
-Το πόσο ζωτική σημασία έχει για τους Σκοπιανούς η αναγνώρισή τους με την ονομασία «Μακεδόνες», από την διεθνή κοινότητα, φαίνεται από την φράση που έγραψε ο Στρατής Μυριβήλης στο πρώτο μυθιστόρημα «Η ζωή εν τάφω», για τους κατοίκους ενός σλαβόφωνου χωριού κοντά στο Μοναστήρι στην διάρκεια του α΄ παγκοσμίου πολέμου. «Δὲ θέλουν νἆναι μήτε «Μπουλγκάρ», μήτε «Σρμπ», μήτε «Γκρρτς». Μοναχὰ «Μακεντὸν ὀρτοντόξ». Δηλαδή, οι κάτοικοι του χωριού, δεν θέλουν να είναι Βούλγαροι, ούτε Σέρβοι, ούτε Έλληνες. Μονάχα «Μακεδόνες» ορθόδοξοι. Οι Χριστιανοί σλάβοι, που κατοικούσαν στα εδάφη του αρχαίου ελληνικού βασιλείου της Μακεδονίας, αντιδρούσαν στον εθνικό προσηλυτισμό που ασκούσαν οι Βούλγαροι (κυρίως) και οι Σέρβοι κι έτσι χρησιμοποιούσαν την ονομασία «Μακεδόνες», για να αυτοπροσδιορίζονται έναντι των άλλων σλαβικών φύλων και ομάδων. Εκμεταλλεύτηκαν, δηλαδή, την ονομασία του τόπου που κατοίκησαν, μετά από την κάθοδο και την εγκατάσταση των σλάβων στα εδάφη της βυζαντινής αυτοκρατορίας τον 6ο και τον 7ο αιώνα μετά Χριστό, για να δημιουργήσουν μία νέα εθνοτική ομάδα, ανάμεσα στους Βούλγαρους, τους Σέρβους, τους Κροτάτες, τους Σλοβένους, τους Βόσνιους, αλλά και τους Έλληνες και τους Οθωμανούς. Η ονομασία «Μακεδόνες», επομένως, δεν αφορά την καταγωγή τους, που είναι καθαρά σλαβική, αλλά τον τόπο που κατοίκησαν. Γι’ αυτό και τους αποκάλεσαν «σλαβομακεδόνες», δηλαδή σλάβους που κατοικούν σε ένα τμήμα του αρχαίου βασιλείου της Μακεδονίας, που καταλύθηκε από τους Ρωμαίους κι έγινε επαρχία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και εν συνεχεία της βυζαντινής επικράτειας.
-Για τους Σκοπιανούς, λοιπόν, είναι ζήτημα επιβίωσης, πρωτίστως, ο αυτοπροσδιορισμός. Αλλά, υπάρχει και μία μικρή μερίδα εθνικιστών σλάβων, που χρησιμοποιούν τον «μακεδονισμό» ως εργαλείο αλυτρωτισμού. Είναι οι απόγονοι μερικών διανοούμενων (νοτιο)σλάβων, που υποστήριζαν την ιδέα ενός ανεξάρτητου μακεδονικού κράτους, που θα ενώσει τα «κομμάτια» του αρχαίου βασιλείου της Μακεδονίας. Αυτή η ιδέα καλλιεργήθηκε συστηματικά επί σειρά δεκαετιών και ενισχύθηκε για πολιτική σκοπιμότητα, όπως προείπαμε, από το κομμουνιστικό καθεστώς. Με την ανοχή, δυστυχώς, της Ελλάδας.
-Ο λαός των Σκοπίων πρέπει να καταλάβει ότι, χρησιμοποιώντας τον προσδιορισμό «Μακεδόνες», θα είναι πάντα έρμαιο των εθνικιστών σλάβων και του αλυτρωτισμού των Βουλγάρων (κυρίως) και των Σέρβων. Ποιος μπορεί να «πειράξει» τους Κροάτες και τους Σλοβένους; Αλλά τους Κοσσοβάρους «θέλουν» οι Αλβανοί, οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι!
-Η Ελλάδα, ως πυλώνας σταθερότητας και ειρήνης στα Βαλκάνια, πρέπει να εγγυηθεί την ανεξαρτησία, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα του κρατιδίου των Σκοπίων, με τον όρο οι Σκοπιανοί να πάψουν την καπηλεία της ελληνικής ιστορίας. Αν θέλουν να επαναπροσδιοριστούν εθνικά, με βάση τον τόπο που κατοικούν, μπορούν να χρησιμοποιήσουν την πρώτη ονομασία της επαρχίας του Βαρδάρη. Και για να ενισχύσουμε την άποψη ότι, η Ελλάδα μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση των Σκοπίων, θα αναφέρουμε την απάντηση που έδωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον Οκτώβριο του 1914, όταν ρωτήθηκε από Σέρβο δημοσιογράφο, κατά πόσο η Σερβία μπορεί να υπολογίζει στην βοήθεια της Ελλάδας, αν δεχτεί επίθεση, είτε από την Αυστροουγγαρία, είτε από την Βουλγαρία. «Εν πάση περιπτώσει, η Ελλάς δεν θα ευρεθή εις το εχθρικόν προς την Σερβίαν στρατόπεδον, εάν ο πόλεμος γενικευθεί», απάντησε. Και σε δεύτερη ερώτηση, αν η Γερμανία υποσχεθεί μεγάλα εδαφικά ανταλλάγματα στην Ελλάδα, για να μην αντιδράσει σε ενδεχόμενη επίθεση της Γερμανίας εναντίον της Σερβίας, είπε: «Η Ελλάς είναι πάρα πολύ μικρά, δια να διαπράξη τόσον μεγάλην αναισχυντίαν»!
-Υ.Γ. Σε όλα τα κόμματα της Ελλάδας υπάρχουν αγνοί πατριώτες πολιτικοί, αλλά λείπει ο ηγέτης που θα συσπειρώσει τους πολιτικούς αυτούς, για να δημιουργήσει μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Οι σημερινοί αρχηγοί των κομμάτων, είναι καρικατούρες πολιτικών.
