-Τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά επιθέσεων εναντίον υγειονομικών, γιατρών και νοσηλευτών, στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας και σε άλλα δημόσια νοσοκομεία, δεν φαίνεται να προβληματίζουν την κεντρική διοίκηση. Τα περιστατικά είναι περισσότερα στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.), λόγω του υπερβολικού χρόνου αναμονής εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού. Και της ανεπαρκούς πολιτικής στα περισσότερα νοσοκομεία για την εργασιακή βία. Η κεντρική διοίκηση έκανε αυτόφωρη την διαδικασία σε βάρος των θυτών, δηλαδή των ατόμων που ασκούν βία εναντίον των υγειονομικών, ωστόσο δεν καταπολέμησε την ρίζα του προβλήματος. Δηλαδή, την υπο-στελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων. Κυρίως, όμως, την ενίσχυση των δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, για να σταματήσει η «υπερφόρτωση» των νοσοκομείων και συγκεκριμένα της «πρώτης γραμμής» των νοσοκομείων, που είναι το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών.
-Με πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 11 δισεκατομμύρια ευρώ (11,4), θα μπορούσαν να καλυφθούν όλες οι κενές θέσεις υγειονομικών στα νοσοκομεία και να «στηθεί» ένα σύγχρονο δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Και να περισσέψουν (πολλά) χρήματα για την εκπαίδευση και άλλες ανάγκες του κράτους. Ο καθηγητής εργατολόγος, Αλέξης Μητρόπουλος, έχει διαφορετική άποψη. Είπε ότι, το 60% του πρωτογενούς πλεονάσματος, πρέπει να χρησιμοποιείται για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους έως το έτος 2060! Κι ένα ποσοστό 10%, να στηρίζει τις δημόσιες επενδύσεις. Ακόμα και το υπόλοιπο 30% του πλεονάσματος, φίλτατε καθηγητά, να διατεθεί στην δημόσια υγεία και εκπαίδευση, είναι επαρκέστατο για να έχουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες τις παροχές που αξίζουν και για τις οποίες πληρώνουν από το υστέρημα τους. Τα 3,42 δισεκατομμύρια ευρώ (σ.σ. τόσο είναι το 30% του πλεονάσματος των 11,4 δισεκατομμυρίων ευρώ), είναι ένα υπέρογκο χρηματικό ποσό, για να λυθούν όλα τα προβλήματα στην δημόσια υγεία και την εκπαίδευση.
-Η διαχείριση του πρωτογενούς πλεονάσματος, είναι πολιτικό ζήτημα της κεντρικής διοίκησης. Η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε να διαθέσει μέρος του πλεονάσματος σε νέα επιδόματα και στην ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Οι προτεραιότητες των κυβερνώντων έχουν συγκεκριμένο στόχο και σκοπό. Την παραμονή στην διακυβέρνηση της χώρας. Κι ας είναι τεταμένη η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία και τα σχολεία. Διότι, τα περιστατικά βίας πληθαίνουν και στα σχολεία. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές φοβούνται να επιπλήξουν μαθητή, ή μαθήτρια, γιατί δεν ξέρουν ποια θα είναι η αντίδραση αυτών και των γονιών τους.
-Είμαστε βέβαιοι πως, το σοβαρό ζήτημα της βίας κατά των υγειονομικών όχι μόνο θα αντιμετωπιστεί με την αυτόφωρη διαδικασία, αλλά θα επιδεινωθεί στο μέλλον. Οι υγειονομικοί που απέμειναν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, έχουν υπερβεί το ανθρώπινο όριο εργασιακής αντοχής. Και οι πολίτες που καταφεύγουν στο νοσοκομείο, γιατί αντιμετωπίζουν πρόβλημα υγείας, δεν βρίσκουν τις συνθήκες τις οποίες υποτίθεται πως πρέπει να υπάρχουν στις δομές υγείας ενός προηγμένου ευρωπαϊκού κράτους. Η συσσωρευμένη ένταση, λοιπόν, προκαλεί συνεχόμενα περιστατικά βίας.
-Οι ανακοινώσεις των συνδικαλιστικών οργάνων των εργαζομένων, όπως η Ένωση Γιατρών Εθνικού Συστήματος Υγείας Καβάλας (Ε.Γ.Ε.Σ.Υ.Κ.), δεν λαμβάνονται υπόψη ούτε από τις διοικήσεις των νοσοκομείων. Ο διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, Αχιλλέας Γερόπουλος, αισθάνεται υπερήφανος, που στον (δημόσιο) Οργανισμό τον οποίο διοικεί συμβαίνουν περιστατικά βίας; Ποια μέτρα λαμβάνει, ώστε να επικρατεί εργασιακή ειρήνη και ασφάλεια των εργαζομένων του νοσοκομείου; Είναι απλός παρατηρητής του φαινομένου και επιτρέπει στα συνδικαλιστικά όργανα, να κάνουν διαχείριση της κρίσης;
