Ο Ηλίας Ιωαννίδης και η Αλεξάνδρα Τσανάκα εξελέγησαν βουλευτές υπό τη σημαία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου και ξαφνικά μας προέκυψαν βουλευτές άλλου κόμματος, της «Λαϊκής Ενότητας», αλλά χωρίς την ψήφο του Καβαλιώτικου λαού.
Εμείς, αυτή τη «μεταγραφή» δεν την θεωρούμε πολιτικά ηθική. Διότι, από την ημέρα που διαπίστωσαν την «μετάλλαξη» της κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όφειλαν να παραιτηθούν από το βουλευτικό τους αξίωμα και μετά μπορούσαν να προσχωρήσουν σε οποιοδήποτε άλλο κομματικό σχηματισμό που τους εκφράζει και μέσω αυτού, να διεκδικήσουν την ανανέωση της εμπιστοσύνης του λαού στις ερχόμενες εθνικές εκλογές.
Η κίνηση τους, κατά την άποψη μας, δεν είναι πολιτικά έντιμη, δείχνει τυχοδιωκτισμό και αποδεικνύει ότι το «βου λευτιλίκι είναι γλυκό».
Τι θα απαντήσουν, άραγε, στους ψηφοφόρους τους και ψηφοφόρους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που τους εμπιστεύτηκαν τον περασμένο Ιανουάριο, για την απόφαση να μεταπηδήσουν σε άλλο κόμμα;
Εάν και εφόσον συμμετέχουν στις ερχόμενες εθνικές εκλογές, εκτιμούμε πως ο Καβαλιώτικος λαός θα τους «τιμωρήσει» και δεν θα τους τιμήσει με την ψήφο του.
Ο Μάκης Παπαδόπουλος επισκέφτηκε χθες, Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015 την «Αγία Μαρίνα», για να ενημερωθεί από τους διοικούντες το ίδρυμα, μεταξύ άλλων, σχετικά με την ανάγκη να πιστοποιηθεί ως δομή φιλοξενίας ατόμων με ειδικές ανάγκες!
Για σταθείτε, συμπατριώτες, γιατί θα τρελαθούμε. Δηλαδή, τόσα χρόνια το συγκεκριμένο ίδρυμα φιλοξενεί άτομα με ειδικές ανάγκες, χωρίς να έχει την απαραίτητη πιστοποίηση;
Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα θεωρούμε και πρέπει κάποιοι να λογοδοτήσουν γι’ αυτό. Για να πιστοποιηθεί το ίδρυμα, διαβάσαμε στο δελτίο Τύπου του Μάκη Παπαδόπουλου, χρειάζονται 23.000 ευρώ για την ανακαίνιση του κτιρίου, ή 13.000 ευρώ, για την ανακαίνιση του ενός ορόφου.
Εάν ο Μάκης Παπαδόπουλος και η παράταξη του, «Ο Τόπος της Ζωής μας», ενδιαφέρονται (τόσο πολύ) για τη βιωσιμότητα του ιδρύματος, ας κάνουν μεταξύ τους έναν έρανο, για να μαζέψουν το «πρώτο κεφάλαιο» και μετά να απευθυνθούν στην τοπική κοινωνία, η οποία θα κληθεί, για πολλοστή φορά, να βάλει το χέρι στην τσέπη, εξαιτίας της ανεπάρκειας των διοικήσεων του ιδρύματος.
