Η δημοτική παράταξη «Πρωτοβουλία Πολιτών Θάσου», την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014, στις 11 το πρωί, στην αίθουσα του Καλογερικού στο Λιμένα, παρουσίασε τον υποψήφιο δήμαρχο της ιδρυτικής διακήρυξης καθώς και την πρώτη ομάδα υποψηφίων δημοτικών συμβούλων.
Οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι είναι οι εξής:
Βαγενά Όλγα, συνταξιούχος μαία
Γαμβρέλης Μπάμπης, αγιογράφος – αρθογράφος στην Νέα Εγνατία
Δανόγλου Στυλιανός, δάσκαλος
Δεληστεργίου Βασίλης, μελισσοκόμος
Μανωλόπουλος Αναστάσιος, συνταξιούχος αστυνομικός
Μαριώτης Γιάννης, ξενοδόχος
Νικολούδης Νίκος, συνταξιούχος
Νότα Αθηνά, βοηθός μικροβιολόγου Κέντρου Υγείας Πρίνου
Ξενοδοχίδου Μαρία, οικιακά
Οικονομίδου Ευαγγελία, λογοθεραπεύτρια
Οικονόμου – Βαμβακά Ζαχάρω, δικηγόρος
Παπακωνσταντίνου Δημήτρης, φιλόλογος
Πιτσιλαδή Φιλίππη, αρχιτέκτων – μηχανικός
Σαρημπαλάς Δημήτρης, ελ. επαγγελματίας
Σιαμαντούρας Δημήτρης, ηλεκτρολόγος
Τερμεντζόγλου Νίκος, αξιωματικός ε.α της Στρατιωτικής Αεροπορίας
Φελούκης Δημήτρης, επιχειρηματίας
Χαλκιάς Νίκος, μελισσοκόμος
Ομιλία Βασίλη Παπαφιλίππου, υποψηφίου Δημάρχου Θάσου
Συνδημότισσες και συνδημότες. Σας ευχαριστώ που είστε σήμερα εδώ. Η παρουσία σας μας δίνει δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια.
Θα περίμενε κανείς ότι η οικονομική κρίση και η αδιέξοδη μνημονιακή πολιτική θα καθόριζαν το κλίμα στην εισαγωγή της εισήγησης αυτής, αφού αυτοί είναι οι παράγοντες που διαμορφώνουν τη σημερινή πραγματικότητα. Κάτι τέτοιο όμως θα μπορούσε να αποπροσανατολίσει την κριτική μας. Την κριτική απέναντι σε όσα σημάδεψαν τη διοίκηση αυτού του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες. Απέναντι σε αυτά τα οποία ερχόμαστε εμείς να σταθούμε σήμερα με ένα διαφορετικό πνεύμα, με μια διαφορετική φιλοσοφία. Θα αποπροσανατόλιζε από την άποψη ότι οι μνημονιακές δεσμεύσεις που αντικειμενικά περιορίζουν τις οικονομικές -και όχι μόνο- δυνατότητες των δήμων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία. .Ως δικαιολογία μιας αποτυχημένης διαχείρισης των προηγούμενων δημοτικών αρχών. Γι’ αυτό επιλέξαμε να ξεκινήσουμε κάπως διαφορετικά.
Ζούμε σε μια εποχή που η γνώση είναι πια ανοιχτή. Μεταδίδεται συνεχώς και παντού χάρη στις δυνατότητες πρόσβασης που ανοίγουν οι πύλες του Διαδικτύου. Βγήκαμε επίσης με δραματικό τρόπο από μια εποχή που όλοι λίγο πολύ είχαμε τη δυνατότητα να ζήσουμε την εμπειρία ενός ταξιδιού. Όλα αυτά αν και ανήκουν στην προ κρίσης εποχή είχαν κάνει προσιτές σε όλους μας εικόνες άλλων τόπων. Αλλά και εμπειρίες άλλων τρόπων με τους οποίους οι πολίτες οργανώνουν πια τη ζωή τους και τους χώρους μέσα στους οποίους ζουν και κινούνται.
Συγκρίνοντας όλα αυτά με την κατάσταση την οποία βιώνουμε σήμερα στον τόπο μας και με την προϋπόθεση ότι αποτελούμε κομμάτι του αναπτυγμένου κι όχι του τρίτου κόσμου, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. Απογοητευτικά για μια κοινωνία και έναν τόπο που βαδίζουν ήδη στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα έστω και σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης.
Η έννοια της ανακύκλωσης συναντάται στο νησί μας μόνο στη βιβλιογραφία.
Τα αποχετευτικά συστήματα είναι ανύπαρκτα.
Ο πολιτισμός ταυτίζεται με το φολκλόρ.
Και ενώ όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζουν το επίπεδο ανάπτυξης ενός τόπου εμείς θεωρούμε ανάπτυξη κάτι άλλο. Την όποια μορφή και με όποιο κόστος τσιμεντοποίηση με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα αυτό της μαρίνας του Λιμένα. Ένα έργο χρήσιμο -θα υποστήριζαν πολλοί- που η υλοποίηση του όμως καταστρέφει τη φυσιογνωμία του οικισμού αφού στερεί το κέντρο της πόλης από την επαφή με το θαλάσσιο μέτωπό της. Κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο σε οποιοδήποτε άλλο τουριστικό θέρετρο αν όχι του κόσμου, τουλάχιστον της Μεσογείου.
Θα μπορούσε να υπάρξει ο αντίλογος ότι είμαστε πολύ αυστηροί και ότι θα ήταν αδύνατο να μην υπήρχαν κάποιες αστοχίες και κάποιες αδυναμίες. Θα μπορούσε να υπάρξει ο αντίλογος ότι αναφερόμαστε σε κάποιες δικαιολογημένες ελλείψεις που παρ’ όλη τη σημασία τους δεν εμπόδισαν σε τελευταία ανάλυση την πρόοδο. Η οποία όντως υπήρξε -και μάλιστα χειροπιαστή- αφού οι μεγαλύτερες τουλάχιστον γενιές είδαν τη ζωή τους να καλυτερεύει. Θα μπορούσε να μας κατηγορήσει κάποιος ότι είμαστε υπερβολικοί και κακοπροαίρετοι στην κριτική μας.
Καμιά αντίρρηση.
Καμιά αντίρρηση αν αυτή η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου δεν αποτελούσε στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο από το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης -μιας εκμετάλλευσης με καθαρά εμπορικούς όρους- του υφισταμένου ήδη από το παρελθόν, φυσικού κυρίως αλλά και λιγότερο πολιτιστικού πλούτου του τόπου μας. Ενός τόπου προικισμένου, απέναντι στον οποίο όμως οι αρχές αλλά και εμείς οι πολίτες, συμπεριφερθήκαμε ως οι άσωτοι κληρονόμοι ενός πάμπλουτου παππού, την περιουσία του οποίου κατασπαταλήσαμε. Και συνεχίζουμε να την κατασπαταλούμε χωρίς καμιά μέριμνα για νέα δημιουργία, αγνοώντας ότι αυτή η συμπεριφορά θα μας φέρει αντιμέτωπους με ένα δυσάρεστο τέλος, όταν αυτή η περιουσία εξανεμιστεί.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη που ακούστηκε περισσότερο στα προγράμματα και στις ομιλίες των μέχρι σήμερα δημοτικών αρχόντων ήταν, αλλά και είναι, η λέξη προβολή ενώ ελάχιστα έχει ακουστεί η λέξη δημιουργία. Προβολή βέβαια ενός ήδη υπάρχοντος και εδώ και αιώνες κληροδοτημένου φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος.
Στη δημιουργία αυτού του περιβάλλοντος όμως θα πρέπει ο καθένας μας να αναρωτηθεί κατά πόσο και ποιο ποσοστό μπορεί έχουν μερίδιο οι δημοτικοί άρχοντες και οι πολιτικές που καθόριζαν τις τύχες του νησιού τις τελευταίες δεκαετίες. Πιο είναι το έργο εκείνο που έχουν να παρουσιάσουν οι δυο έστω τελευταίες γενιές το οποίο θα μπορούσε στο μέλλον να σταθεί με αξιώσεις πλάι σε αυτά τα οποία η φύση και οι πρόγονοί μας με τόση γενναιοδωρία μας κληροδότησαν; Απολαύσαμε μια απατηλή ευμάρεια αρκούμενοι στο να ξεπουλάμε καθημερινά όσο – όσο ο,τι καλύτερο διαθέτει το νησί. Κερδοσκοπώντας αδιάντροπα τόσο πάνω στο φυσικό περιβάλλον που καθημερινά υποβαθμίζεται αλλά και απέναντι στην πολιτιστική μας κληρονομιά που είτε καταρρέει είτε πνίγεται ντροπιαστικά μέσα στα αγριόχορτα ακόμα και στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Όλη αυτή η αδράνεια και ανικανότητα την εποχή που γειτονικές μεσογειακές χώρες κεφαλαιοποιούν την πολιτιστική τους κληρονομιά με εντυπωσιακά αποτελέσματα στον τουρισμό τους. Την εποχή που η βιοποικιλότητα και ο φυτικός πλούτος φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού και ακόμα μια ταπεινή συστάδα ενός ενδημικού φυτού ανακηρύσσεται μνημείο της φύσης. Την εποχή που η Ισπανία ελευθερώνει τις ακτογραμμές της γκρεμίζοντας τις οικοδομές που τις είχαν πνίξει. Τη στιγμή που η Αυστρία επενδύει σε τουρισμό υψηλού επιπέδου απλώς με ταπεινές υποδομές αγροτοτουριστικού τύπου. Την ίδια στιγμή εμείς αντιμετωπίζουμε την ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας ως ζητούμενο εξαρτημένου μόνο από οικονομικά μεγέθη. Και γι’ αυτό αντιμετωπίζουμε τον τουρισμό τη σημαντικότερη οικονομική πηγή του τόπου αποκλειστικά με κριτήρια ποσότητας και όχι ποιότητας.
Θεωρείται ανάπτυξη:
Η τσιμεντοποίηση ακτών και βουνών.
Η κατάληψη του κάθε χιλιοστού παραλίας ή άλλου κοινόχρηστου χώρου με ξαπλώστρες και τραπεζο-καθίσματα.
Θεωρείται αναβάθμιση του δημόσιου χώρου το στόλισμα των πεζοδρομίων του Λιμένα με φανοστάτες τύπου κεντροευρωπαϊκής πρωτεύουσας της εποχής του μεσοπολέμου, όταν την ίδια στιγμή ο δρόμος της παραλίας στη χρυσή αμμουδιά παραπέμπει σε σκηνικό δρόμου λατινοαμερικάνικης παραγκούπολης και τα σκουπίδια πνίγουν κάθε εκατοστό γης ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα ορεινά σημεία. κλπ.
Δεν θα θέλαμε να μπούμε στη διαδικασία μιας μηδενιστικής κριτικής. Δεν υποστηρίζουμε σε καμιά περίπτωση ότι δεν υπήρξαν θετικές στιγμές στη θητεία αρκετών από τις προηγούμενες δημοτικές αρχές.
Υπάρχει όμως μια αλήθεια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Αυτή η αλήθεια αφορά την απουσία οποιουδήποτε έργου το οποίο να ξεφεύγει από τα πλαίσια του αναμενόμενου καθήκοντος μιας δημοτικής αρχής. Εκείνου του έργου που να φιλοδοξεί να αποτελέσει ορόσημο. Ορόσημο μιας εποχής και μιας ομάδας ανθρώπων που αρέσκεται να πιστεύει ότι διοικεί έναν τόπο. Η απουσία αυτών ακριβώς των έργων γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή αν σκεφτούμε τις ροές χρηματοδότησης που χαρακτήρισαν τις προηγούμενες δεκαετίες.
Πλάι στους “λίγους” και κατά κοινή ομολογία ανεπαρκείς δημοτικούς άρχοντες που διοίκησαν τον τόπο ένα κομμάτι της κοινωνίας εξαργύρωνε επαγγελματικά τη στήριξη του επιδιώκοντας προσωπικά οφέλη. Και οι υπόλοιποι αδρανούσαμε με τον ίδιο τρόπο που αδρανούσαμε σε σχέση με ο, τι αφορά την κεντρική πολιτική σκηνή. Παρακολουθούσαμε, σχολιάζαμε αρνητικά τα όσα συνέβαιναν, γελάγαμε μερικές φορές ειρωνικά αλλά ΔΕΝ αντιδρούσαμε. Αποδεχτήκαμε σιωπηρά τη μετατροπή της κοινωνίας των πολιτών αλλά και του ίδιου του πολίτη από ενεργό δημότη σε αδιάφορο παρατηρητή. Και στις χειρότερες περιπτώσεις τη μετατροπή του σε πελάτη με αντάλλαγμα την εξυπηρέτηση προσωπικών ιδιοτελών συμφερόντων. Κάποιες φορές αναρωτιόμασταν γιατί δεν κάνει κανείς κάτι, με την κρυφή ελπίδα να γίνει έτσι μια αρχή και να συσπειρωθούμε και εμείς γύρω του.
Είναι καιρός λοιπόν να ξυπνήσουμε.
Να έρθουμε σε επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που περιγράφει ένα τόπο με ανύπαρκτες υποδομές. Μια νεόπλουτη κοινωνία σε κρίση αξιών. Και έναν δήμο χρεωμένο ο οποίος όμως δεν διαθέτει κάποια σοβαρή υποδομή που θα δικαιολογούσε αυτά τα χρέη έχοντας μάλιστα αφήσει πίσω του μια περίοδο γενναίων κοινοτικών και εθνικών επιδοτήσεων. Αυτούς τους σκοτεινούς χρόνους στους οποίους ο ιστορικός του μέλλοντος θα αδυνατεί να εντοπίσει το παραμικρό έργο που να δηλώνει μια συνέχεια αντάξια του παρελθόντος και των φυσικών πλεονεκτημάτων του νησιού μας σας καλούμε να συμπαραταχθούμε για να τους αφήσουμε πίσω μας.
Επιλέξαμε να ονομάσαμε την κίνησή μας Ανθρώπων Έργα γιατί πιστεύουμε στη δυναμική των ανθρώπινων συνόλων κι όχι του ηγέτη. Γιατί επιλέγουμε στην επαφή μας με τον κόσμο την ανθρωπιά αντί για το στυγνό υπολογισμό και τη μικροπολιτική συνδιαλλαγή που μετατρέπει τους ανθρώπους από πολίτες σε πελάτες. Γιατί πιστεύουμε ότι η σημερινή εποχή επιβάλλει ως το σημαντικότερο χαρακτηριστικό των έργων που σχεδιάζει να υλοποιήσει μια δημοτική αρχή το σεβασμό στην ανθρώπινη κλίμακα. Προϋποθέσεις απαραίτητες αν θέλουμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός μέλλοντος για τα παιδιά μας διαφορετικού.
Αντλώντας δύναμη απ’ τις καλύτερες παραδόσεις της ιστορίας του νησιού μας. Παραδόσεις που ξεκινάνε με τους αγώνες για ισότητα και δικαιοσύνη των καπνεργατών παππούδων μας και φτάνουν ως στους σύγχρονους αγώνες ενάντια σε πολιτικές αποφάσεις που οδηγούσαν στην καταστροφή της ποιότητας ζωής μας. Σας καλούμε να ξαναψάξουμε τις ρίζες μας στις προσπάθειες εκατοντάδων Θασιτών που στο διάβα της ιστορίας μέσα από κινήματα, φορείς και παρατάξεις υπερασπίστηκαν τα συμφέροντα των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών και των αδικημένων και άφησαν τη σφραγίδα τους σ’ αυτό που σήμερα είναι σε τελική ανάλυση η πραγματική Θάσος.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι Θάσος δεν πρέπει να είναι η κοινωνία που βολεύεται σε ένα επισφαλές και χωρίς προγραμματισμό τουριστικό εισόδημα. Θάσος δεν είναι η κοινωνία της αρπαχτής και του βολέματος. Θάσιοι δεν είναι οι άνθρωποι που προσδοκάν να μαζέψουν κάτι από τα ψίχουλα που αφήνουν πίσω τους οι βρώμικες διαδρομές στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Κυρίως δεν είναι εκείνοι που θα αρκεστούν στα ακριβά δωράκια-ανταλλάγματα με τα οποία έχουν συνηθίσει να κλείνουν μάτια και στόματα τα συμφέροντα του ιδιωτικού κεφαλαίου. Θάσος δεν είναι οι επίσημοι που περιδιαβαίνουν στους δρόμους του νησιού καμαρώνοντας πλάι στον κατακτητή Φούχτελ αναμένοντας την εύνοια του νέου άρχοντα της χώρας.
Η Θάσος είναι ο τόπος των καπνεργατών του 36.
Η Θάσος είναι ο τόπος εκείνων που πολέμησαν στα βουνά τον κατακτητή.
Η Θάσος είναι η κοινωνία που πετάει στη θάλασσα τους εμπόρους Ψιακή και τους Αιγύπτιους διοικητές του νησιού όταν αυτοί σχεδιάζουν το ξεπούλημα του συνόλου του δασικού πλούτου του νησιού.
Είναι αντίστοιχα ο τόπος και η κοινωνία που δεν ξεπουλά στο ΤΑΙΠΕΔ προσδοκώντας την ανάπτυξη του ιδιώτη επενδυτή.
Η Θάσος είναι ο αγώνας για την ανέλκυση του Τριζάν .
Ο αγώνας ενάντια στην εγκατάσταση του Ραντάρ.
Αλλά και ο αγώνας ενάντια στη σύγχρονη αναγέννηση του ναζιστικού φαινομένου που έκανε την Ποταμιά παράδειγμα στα αμφιθέατρα των μεγαλύτερων συνεδρίων της Ευρώπης.
Αγαπητές συνδημότισσες, αγαπητοί συνδημότες.
Ζούμε στην κρισιμότερη περίοδο της σύγχρονής μας ιστορίας. Την κρίσιμη αυτή στιγμή θέλουμε να είμαστε εδώ συνεχίζοντας μια πορεία που έρχεται από μακριά και μας πηγαίνει πολύ μακριά. Ο Δήμος μας δεν έχει ανάγκη από παράγοντες που έρχονται από το παρελθόν, από «αρχηγούς», ηγέτες και ηγεμόνες που κινούνται στα πλαίσια ενός συστήματος βαθιά μέσα στην κρίση. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι όλοι αυτοί που διαχειρίστηκαν τις τύχες του τόπου μας μέχρι σήμερα είναι ακατάλληλοι να ηγηθούν αυτής της πορείας. Και αυτό γιατί όταν γνωρίζουμε ότι απέτυχαν να λύσουν στο παρελθόν μια σειρά από σοβαρά προβλήματα, τι μπορούμε να περιμένουμε; Τι να περιμένουμε όταν κανένα από αυτά τα προβλήματα δεν ήταν τόσο κρίσιμο όσο είναι η σημερινή κατάσταση της χώρας και του δήμου;
Ακόμα και αν οι επιπτώσεις της κρίσης δεν έγιναν ακόμα έντονα αισθητές στη Θάσο κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ότι η ζωή των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των νέων μέρα με την ημέρα επιδεινώνεται. Επιδεινώνεται οδηγώντας ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού στην απελπισία και την εξαθλίωση. Είναι σαφές ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι παλιές πολιτικές δυνάμεις δεν παρέχουν καμιά εγγύηση ότι μπορούν να ανταποκριθούν στην οργάνωση των αγώνων που καλούμαστε να δώσουμε.
Ποια εγγύηση μπορούν να παρέχουν αυτοί που στάθηκαν λίγοι και απρόθυμοι να αντιπαρατεθούν είτε σε μικροκομματικά είτε σε τοπικών οικονομικών παραγόντων συμφέροντα; Πώς θα μπορούσαν αυτοί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης, στην πάλη για να περιοριστούν αλλά και να ανατραπούν οι πολιτικές των μνημονίων; Αυτές οι πολιτικές έχουν πλήξει με ιδιαίτερη βαναυσότητα την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι οικονομικοί της πόροι μειώθηκαν κατά 60% και σχεδιάζεται και νέα μείωση κατά 29%.
Αντίστροφα αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις της με τη μεταφορά επιπλέον αρμοδιοτήτων στους δήμους χωρίς όμως την παραχώρηση και των αντίστοιχων πόρων.
Τέτοιες αρμοδιότητες είναι:
Οι Παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί.
Τα ΚΑΠΗ.
Το Πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι».
Τα Κοινωνικά παντοπωλεία, τα ιατρεία, τα φαρμακεία και τα κέντρα αλληλεγγύης.
Ο Δημοτικός αθλητισμός.
Τα Δημοτικά πολιτιστικά κέντρα.
Η Φροντίδα των χώρων πρασίνου.
Η Καθαριότητα.
Η Συντήρηση των δρόμων.
Η Συντήρηση των σχολικών κτηρίων
Σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό για τη λειτουργία του πλήθους των υπηρεσιών που υποχρεώνει ο νόμος τους δήμους να παρέχουν. Αλλά ΟΥΤΕ οι αναγκαίοι πόροι για τη λειτουργία τους. Γίνεται φανερό ότι ο πραγματοποιούμενος οικονομικός στραγγαλισμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει άμεσες και δραματικές συνέπειες στη ζωή όλων μας. Όταν οι Δήμοι, το τελευταίο ανάχωμα του κοινωνικού κράτους, αδυνατούν να ανταποκριθούν στον κοινωνικό τους ρόλο, τότε το κοινωνικό κόστος είναι τεράστιο. Ιδιαίτερα για τους άνεργους και οικονομικά ασθενέστερους, καθώς στερούνται λειτουργίες κοινωνικής υποστήριξης και υπηρεσίες που είναι απαραίτητες για τη καθημερινή ζωή.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, εισάγεται τώρα ο θεσμός του Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ, που είναι ένας μηχανισμός όχι απλά επίβλεψης, αλλά επιτροπείας των δήμων από τη κεντρική κυβέρνηση και την τρόϊκα. Το Παρατηρητήριο ελέγχει τα οικονομικά των δήμων, αλλά δεν περιορίζεται στον έλεγχο νομιμότητας. Έχει αρμοδιότητα να κάνει και έλεγχο σκοπιμότητας κάθε δαπάνης και κάθε απόφασης της εκλεγμένης διοίκησης του δήμου. Έτσι το Παρατηρητήριο καταργεί ουσιαστικά την αυτοτέλεια της εκλεγμένης δημοτικής αρχής και την υποβιβάζει σε απλό εκτελεστικό όργανο της κεντρικής κυβέρνησης. Προεγκρίνει τον δημοτικό προϋπολογισμό και στη συνέχεια παρακολουθεί την εκτέλεσή του. Αν υπάρχουν αποκλίσεις βάζει τον δήμο σε πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης με περιορισμό δαπανών, απολύσεις προσωπικού και αύξηση ιδίων εσόδων με την επιβολή τοπικών φόρων και τελών. Το Παρατηρητήριο δηλαδή αναλαμβάνει τη διοίκηση του δήμου, καταργώντας κατά παράβαση του συντάγματος ακόμα και την ίδια την εκλεγμένη δημοτική αρχή. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση μεταβιβάζει στο ΤΑΙΠΕΔ για ξεπούλημα τη δημόσια γη, ακόμα και προστατευόμενες εκτάσεις σε ότι θα μπορούσε να στηριχτεί μια βιώσιμη ανάπτυξη του τόπου.
Βρισκόμαστε ενώπιον μιας πολιτικής που στοχεύει σε τρεις εφιαλτικές κατευθύνσεις.
Την ιδιωτικοποίηση όλων των δημοτικών υπηρεσιών.
Την εγκατάλειψη της άσκησης κοινωνικής πολιτικής από τους δήμους, με την καθιέρωση της πλήρους ανταποδοτικότητας των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών.
Την εκποίηση δημόσιας και δημοτικής περιουσίας και την εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου.
Οι δήμοι μετατρέπονται τελικά από τον πιο δημοκρατικό συμμετοχικό θεσμό διοίκησης σε φοροεισπρακτική κρατική υπηρεσία και τοπικό παράρτημα του ΤΑΙΠΕΔ και των συμφερόντων που αυτό εξυπηρετεί.
Στις συνθήκες αυτές όμως τι μπορεί να κάνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Ποια είναι η πρόταση που κάνει εμάς αξιόπιστους και διαφορετικούς;
Διαφορετικούς από όσους προσπαθούν να εξαγοράσουν ή και να εκβιάσουν την ψήφο των συνδημοτών μας;
Διαφορετικούς από όσους επενδύουν στην καλλιέργεια της ιδιοτέλειας της πονηρής συνδιαλλαγής και του προσωπικού βολέματος σπαταλώντας οικονομικούς πόρους εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας που τους παράγει;
Αυτό μπορεί ο κάθε καλόπιστος συνδημότης να το διαπιστώσει αρχικά μέσα από τις βασικές μας θέσεις που περιγράφουν τη φιλοσοφία μας και δευτερευόντως μέσα από το συγκεκριμένο ανά τομέα πρόγραμμά μας το οποίο καλούμε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου να το συνδιαμορφώσουμε:
Περιγράφουμε τη βασική μας φιλοσοφία ως εξής:
Η δημοτική αρχή πρέπει στις παρούσες κρίσιμες συνθήκες να θεωρεί τον δήμο κατά κύριο λόγο ως μηχανισμό αλληλεγγύης προς τους πληττόμενους κατοίκους. Οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα πρέπει να περάσει σε δεύτερη μοίρα και όλα τα δημοτικά μέσα και πόροι πρέπει να κατευθυνθούν σε κοινωνικές δράσεις, συμπεριλαμβανομένων του λαϊκού πολιτισμού και αθλητισμού. Να απορρίψει τη λογική των έργων βιτρίνας από τον δημοτικό προϋπολογισμό εστιάζοντας σε έργα συντήρησης και επισκευής και στην απορρόφηση αυτοτελών πόρων από το ΕΣΠΑ όταν υπάρχουν για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Προτάσσουμε στις σημερινές συνθήκες την αξιοποίηση όλων των υλικών μέσων και υποδομών, καθώς και όλων των νομικών δυνατοτήτων και αρμοδιοτήτων του δήμου Θάσου στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής, με στόχο την ελάφρυνση των συνεπειών της κρίσης στους πολίτες.
Παράλληλα με την δράση του ως μηχανισμός αλληλεγγύης, ο δήμος πρέπει να αξιοποιεί κάθε ευκαιρία αντίστασης σε απαράδεκτες αποφάσεις της κεντρικής διοίκησης. Αυτές παρουσιάζονται συνήθως ως επιβαλλόμενες από τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Οι δικαστικές προσφυγές για περιπτώσεις σαν τη μεταβίβαση ακινήτων του δημοσίου στο ΤΑΙΠΕΔ είναι μόνο μία μορφή αντίστασης. Προστατεύουμε την δημόσια και δημοτική περιουσία από το ξεπούλημα και από κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση.
Ο δήμος πρέπει να μπαίνει μπροστάρης στις λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίον των καταστροφικών πολιτικών του μνημονίου, συνεργαζόμενος με κάθε δημοκρατική ομάδα πολιτών που αντιστέκεται και καλύπτοντας με το κύρος του τις κινητοποιήσεις. Συμπαρατασσόμαστε με κάθε δημοκρατική αντί-μνημονιακή κινηματική δράση του τόπου με στόχο την ανατροπή των μνημονίων
Προτάσσουμε τις ανάγκες της νεολαίας μας για μόρφωση, δουλειά, αθλητισμό και πολιτισμό, για να μην μας κληροδοτήσει η κρίση μια χαμένη γενιά.
Προστατεύουμε τον δημόσιο και μη ανταποδοτικό χαρακτήρα των δημοτικών υπηρεσιών.
Επιμένουμε στην απόλυτη διαφάνεια στη διαχείριση του δημοτικού προϋπολογισμού και δηλώνουμε ότι θα ασκήσουμε απόλυτα διαφανή διαχείριση ως εκλεγμένη δημοτική αρχή. Επιμένουμε ανυποχώρητα στη δημοκρατική λειτουργία του δήμου και θα εφαρμόσουμε απόλυτα δημοκρατική λειτουργία. Εγκαθίδρυση θεσμών άμεσης δημοκρατίας (αναβάθμιση ρόλου των τοπικών συμβουλίων) με ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις για συζήτηση και δημοψηφίσματα με κάλπη για τη λήψη αποφάσεων από τους πολίτες σε κρίσιμα τοπικά ζητήματα για κάθε χωριό ξεχωριστά
Ο δήμος θα πρέπει να μπει μπροστάρης σε ένα μόνιμο μέτωπο αγώνα με στόχο την συντριβή των φασιστικών και ρατσιστικών ιδεών και δράσεων
Θεωρούμε τη συμμετοχή στα κοινά όχι ενασχόληση που πηγάζει από ιδιοτελή κίνητρα και είναι εναρμονισμένη με εντολές εκπορευόμενες από γραφεία πολιτικών κομμάτων, αλλά μια καθημερινή παρέμβαση, στάση ζωής και πολιτισμού.
Σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα.
Υπεράσπιση όσων δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Αντίσταση συλλογική στην υποκουλτούρα και στην παθητικότητα.
Ζητάμε να πάρουμε την διοίκηση αλλά η ύπαρξη μας δε καταξιώνεται από την καταμέτρηση των ψήφων που θα πάρουμε.
Η δύναμη μας ήταν και θα είναι πάντα μέσα στην κοινωνία στην καθημερινότητα, στην επιβίωση.
Εκεί και όχι απαραίτητα μόνο στις εκλογές όπως όλοι οι άλλοι.
Ακόμα και στις παρούσες συνθήκες οικονομικού στραγγαλισμού της τοπικής αυτοδιοίκησης σε πείσμα και του πιο κακόπιστου κριτή που προβάλει ως επιχείρημα μιας σίγουρης αποτυχίας μας το όντως υπαρκτό πρόβλημα της έλλειψης πόρων χρηματοδότησης απαντάμε ότι κι έτσι ακόμα είμαστε εδώ για να σταματήσουμε τον κατήφορο.
Πιστεύουμε ότι με τη στήριξή σας σε αυτούς τους ακόμα πιο δύσκολους καιρούς που έρχονται θα καταφέρουμε αυτό που σήμερα προβάλλει ως το σημαντικότερο. Κανείς κάτοικος της Θάσου να μη μείνει μόνος του. Να γίνει ο δήμος μας μια μικρή εστία ελπίδας.
