-Δεν χρειαζόταν η ψηφοφορία στο περιφερειακό συμβούλιο, για την επιλογή νέου λογότυπου της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, για να διαπιστωθεί η έλλειψη της «ενδοπεριφερειακής συνείδησης, ή συνεννόησης». Αλλά γι’ αυτή την αντιπαλότητα υπεύθυνοι, κατά την άποψη μας, είναι οι διοικούντες την Περιφέρεια, διότι ήταν δική τους εισήγηση η αλλαγή του λογότυπου. Αναμφίβολα, η πρόταση των διοικούντων έχει πολιτική σκοπιμότητα. Και η πολιτική σκοπιμότητα, είναι εχθρός της συνεννόησης.
-Ο περιφερειακός σύμβουλος Ροδόπης και επικεφαλής του συνδυασμού «Ανεξάρτητη Ενωτική Πρωτοβουλία» (σ.σ. έχουμε σοβαρή επιφύλαξη πόσο Ανεξάρτητη και Ενωτική είναι η λειτουργία του συνδυασμού), Κώστας Κατσιμίγας, με αφορμή την ψηφοφορία για το νέο λογότυπο της Περιφέρειας, βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει την σκέψη του για την περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Έγραψε, σε ανάρτηση στο διαδίκτυο, ότι: «Η προχειρότητα με την οποία συστάθηκε η περιφερειακή αυτοδιοίκηση το 2010, σε συνδυασμό με την απαξίωση της από την κεντρική εξουσία, που την άφησε χωρίς προσωπικό, πόρους και ουσιαστικές αρμοδιότητες, αναδεικνύεται σε κάθε ευκαιρία. Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη, υπήρξε η θεσμοθέτηση των χωρικών αντιπεριφερειαρχών, οι οποίοι καθήμενοι στις καρέκλες των πρώην νομαρχών, αναβιώνουν εξωθεσμικά και ατύπως τις πρώην Νομαρχίες και καθιστούν τις Περιφέρειες ομοσπονδίες πρώην Νομαρχιών. Οι χωρικοί αντιπεριφερειάρχες έχουν ελάχιστες αρμοδιότητες, οι δε Περιφερειακές Ενότητες, που εκ του νόμου ορίζονται ως γεωγραφικές περιοχές και μόνο, δεν έχουν νομική υπόσταση, Α.Φ.Μ. και δεν εκπροσωπούνται σε δικαστήρια. Οι δε χωρικοί αντιπεριφερειάρχες, οι οποίοι ηγούνται και εκτρέφουν τους τοπικισμούς, εκπροσωπούν, απλά, τον περιφερειάρχη σε μία χωρική ενότητα».
-Απ’ όσο γνωρίζουμε, η παράταξη που είναι επικεφαλής ο Κ. Κατσιμίγας ψήφισε την πρόταση της διοίκησης της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, την οποία προώθησε ο χωρικός αντιπεριφερειάρχης Έβρου, Δημήτρης Πέτροβιτς, για την Νίκη της Σαμοθράκης. Εάν οι χωρικοί αντιπεριφερειάρχες εκτρέφουν τους τοπικισμούς, άρα ο Κ. Κατσιμίγας και οι συνάδελφοι του περιφερειακοί σύμβουλοι που υπερψήφισαν την συγκεκριμένη πρόταση, συναίνεσαν στην διασπαστική πρόταση του χωρικού αντιπεριφερειάρχη Έβρου. Ο Κ. Κατσιμίγας έπρεπε να αφουγκραστεί το διχαστικό κλίμα που προκάλεσε η πρόταση του Δ. Πέτροβιτς και να ζητήσει, από την διοίκηση, την απόσυρση ενός τέτοιου θέματος. Έγινε, λοιπόν, (ηθικός) συνεργός στο παράπτωμα της διατάραξης της ενδοπεριφερειακής ειρήνης.
-Από κει και πέρα, το μοντέλο της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, έως και το έτος 2010, θεωρούμε πως λειτούργησε πολύ καλύτερα, σε σύγκριση με το μοντέλο της περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Οι νομάρχες είχαν πραγματική εξουσία και αποφάσιζαν για οποιοδήποτε θέμα αφορούσε τον Νομό που διοικούσαν. Οι Νομοί, επίσης, είχαν οντότητα και αυτοτέλεια και δεν αποτελούσαν χωρικές ενότητες σε μία Περιφέρεια που διοικείται και λειτουργεί προσωποκεντρικά.
-Κατά την άποψη μας, το έτος 2010, εφόσον πάρθηκε η απόφαση να καταργηθεί η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, έπρεπε να γίνει το μεγάλο βήμα για την κατάργηση των Περιφερειών και των Νομών! Και να ενισχυθεί η λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή οι Δήμοι, που είναι η πλησιέστερη διοικητική δομή προς τους πολίτες. Αναλόγως με τα χαρακτηριστικά κάθε περιοχής, έπρεπε να συσταθούν ισχυροί Δήμοι, που θα διαχειρίζονται απευθείας τους πόρους και θα ανταποκρίνονται στις αρμοδιότητες που έχουν.
-Ωστόσο, παρέμειναν οι Νομοί, αφού ονομάστηκαν Περιφερειακές Ενότητες, υποβαθμίστηκε ο ρόλος του νομάρχη, που έγινε χωρικός αντιπεριφερειάρχης και διατηρήθηκαν οι Περιφέρειες, για να ελέγχονται πολιτικά από την κεντρική διοίκηση. Εάν καταργηθούν οι Νομοί, επίσης, δεν θα έχει νόημα η εκλογή βουλευτών και μάλιστα 300 στον αριθμό. «Και πως θα συγκροτηθεί η Βουλή των Ελλήνων;», θα ρωτήσει κάποιος. Σήμερα, η Ελλάδα έχει περισσότερους από τριακόσιους Δήμους. Κάθε Δήμος, επομένως, θα εκλέγει τον εκπρόσωπο του στο εθνικό Κοινοβούλιο. Κι αν μειωθεί ο αριθμός των Δήμων, θα μειωθεί και ο αριθμός των αντιπροσώπων τους (βουλευτών) στο Κοινοβούλιο.
-Ο βουλευτής δεν θα ακυρώσει τον δήμαρχο. Οι ρόλοι τους θα είναι διακριτοί και οι δύο μαζί, θα συνεργάζονται για την πρόοδο του Δήμου που εκπροσωπούν. Έτσι, νομίζουμε, θα εξαλειφθεί η εμπλοκή της πολιτικής στην αυτοδιοίκηση και οι Δήμοι θα κερδίσουν την πραγματική αξία τους. Ευελπιστούμε ότι το 2030, όταν συμπληρωθεί μία εικοσαετία του σημερινού μοντέλου αυτοδιοίκησης, να γίνει πραγματικότητα η παραπάνω πρόταση.
