Ατάκες???

Έμαθα για την «κίτρινη κάρτα» που έβγαλαν οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο των λιπασμάτων, προχθές, στο διοικητικό συμβούλιο του σωματείου τους.

Αλήθεια, καρντάσια, πόσα χρόνια είναι πρόεδρος του σωματείου ο Γιώργος Τσιμενίδης;

Εάν δεν ξεπέρασε τον Παναγιώτη Τιάκα, που ήταν «ισόβιος» πρόεδρος στο Εργατικό Κέντρο, σίγουρα τον έφτασε στις θητείες.

Ο Τιάκας αποφάσισε να αποχωρήσει, γιατί αν ήθελε να συνεχίσει, θα ήταν ακόμα πρόεδρος με τα εκλογικά ποσοστά, τύπου Τσαουσέσκου, που έπαιρνε στις εκλογές του Εργατικού Κέντρου.

Ο Τσιμενίδης παραμένει στη θέση του, αλλά άρχισε να «τρίζει η καρέκλα του», μετά την προχθεσινή «σφαλιάρα» στη γενική συνέλευση του σωματείου, όπου καταψηφίστηκε ο διοικητικός απολογισμός από την πλειοψηφία των συναδέλφων του.

Αποφάσισε, λοιπόν, να συγκαλέσει νέα γενική συνέλευση, σε ένα μήνα, για να αποφασίσουν οι εργαζόμενοι εάν θέλουν, ή όχι, εκλογές για την ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου.

Θα τολμήσω, σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, μία πρόβλεψη.

Εάν το σωματείο πάει σε εκλογές, ο Γιώργος απέλθει από τη θέση του προέδρου.

Έτσι, άλλη μία συνδικαλιστική «δυναστεία» θα τελειώσει. Με την καλή έννοια, Γιώργο μου.

Όλα στη ζωή, ακόμα και η ίδια η ζωή, έχουν ένα τέλος. Κανείς δεν μπορεί να υπερβεί τη φυσική εξέλιξη.

Αυτό το λέω και για τους ηττημένους των πρόσφατων εκλογών. Και ιδιαίτερα σ’ εκείνους που πήραν κατάκαρδα την ήττα.

Η ζωή συνεχίζεται, καρντάσια, αλλά κάνει και κύκλους…